Zasady wystawiania faktur (VAT) w roku 2013

Przeczytaj także: Zasady wystawiania faktur elektronicznych: kontrola biznesowa

Faktura powinna zawierać dodatkowo:

1. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o VAT (tj. gdy mały podatnik rozlicza się metodą kasową) - wyrazy „metoda kasowa”;
2. w przypadku faktur wystawianych przez nabywającego towary lub usługi - wyraz „samofakturowanie”;
3. w przypadku świadczenia usług turystyki, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o VAT kwota marży - wyrazy „procedura marży dla biur podróży”;
4. w przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT marża - odpowiednio wyrazy „procedura marży - towary używane”, „procedura marży - dzieła sztuki” lub „procedura marży - przedmioty kolekcjonerskie i antyki”;
5. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”;
6. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych przez podatnika, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT (tj. podatnika zwolnionego podmiotowo z VAT, z uwagi na obroty nieprzekraczające 150.000 zł), lub zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT (tj. czynności przedmiotowo zwolnionych od podatku) lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy o VAT (tj. w drodze rozporządzenia Ministra Finansów określającego inne zwolnienia od podatku)- wskazanie:
   a) przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
   b) przepisu dyrektywy, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
   c) innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
7. w przypadku faktur dokumentujących dostawy, dokonywane w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla danych podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;
8. w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez przedstawiciela podatkowego - nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany dla podatku;
9. w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu - datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:
   a) przebieg pojazdu - w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy o VAT (tj. pojazdów lądowych napędzanych silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy),
   b) liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu - w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b ustawy, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c ustawy o VAT;
10. w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c ustawy o VAT (tj. w procedurze uproszczonej rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, w której ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, gdy drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka, oraz drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka), w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) - dane określone w art. 136 ustawy o VAT, czyli:
    • adnotację „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o ptu” lub „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE”;
    • stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
    • numer, pod którym jest zidentyfikowany jako podatnik VAT UE na potrzeby tego podatku, tj. numer identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem PL, który jest stosowany przez niego wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
    • numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika;
11. w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3 ustawy o VAT (tj. przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, oraz świadczeniu usług, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, czyli usług, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca):
    a) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, poprzedzony kodem PL,
    b) numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany dla podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.

Zauważyć należy, że istotne zmiany w zakresie fakturowania zaszły przy tym z początkiem 2013 r. W związku z koniecznością implementowania zmian wprowadzonych dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania (Dz.Urz. UE L 189 z 22.07.2010, str. 1), Minister Finansów wydał bowiem następujące rozporządzenia:

• z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. poz. 1428), zwane dalej „rozporządzeniem fakturowym”;
• z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz.U. z 2012 r. poz.1528), zwane dalej „rozporządzeniem elektronicznym”.

W założeniu resortu finansów wprowadzone od 1 stycznia 2013 r. ww. rozporządzeniami zmiany dotyczące regulacji prawnych odnośnie fakturowania mają na celu promowanie oraz dalsze upraszczanie przepisów w tym zakresie poprzez likwidowanie istniejących obciążeń i przeszkód. Równe traktowanie faktur papierowych i elektronicznych (do faktur elektronicznych stosowane są takie same zasady, jak do faktur papierowych) nie zwiększa obciążeń administracyjnych związanych z fakturowaniem papierowym. Jednocześnie regulacje te mają na celu wspieranie korzystania z e-fakturowania poprzez stworzenie możliwości wolnego wyboru prostego i nieskomplikowanego sposobu zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści oraz czytelności faktury.

Nie uległy zmianie, co do zasady, reguły dotyczące fakturowania sprzedaży ciągłej, obecne terminy wystawiania faktur, dane, które powinny one zawierać, zasady fakturowania opakowań zwrotnych, lista dokumentów, uznawanych obecnie za fakturę, choć w obrębie niektórych zagadnień (terminy wystawiania faktur czy dane na fakturze) wprowadzono niewielkie zmiany.

Większość wprowadzanych od 1 stycznia 2013 r. zmian ma dla podatników charakter fakultatywny, zatem nie powodują one konieczności wprowadzenia zmian w sposobach fakturowania przyjętych przez podatnika. Zmian o charakterze obligatoryjnym jest niewiele i nie powinny one powodować trudności w ich wdrożeniu.