Hotel jako środek trwały: możliwy 3-letni okres amortyzacji?

Przeczytaj także: Ulepszenie inwestycji w obcym środku trwałym

Nabycie budynku hotelu wiąże się najczęściej z poniesieniem dużych wydatków przez podatnika, który będzie zainteresowany jak najszybszym zamortyzowaniem wartości początkowej budynku. W tym celu, w szczególności jeżeli okres używania hotelu przez sprzedawcę był długi, można zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną. Przepisy nie dają jednak jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, w jakiej wysokości ustalona może być indywidualna stawka.

1. Prawo do ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej

Zgodnie z regułą ogólną określoną w art. 16i ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2014 r. poz. 851, dalej: „Ustawa CIT”) stawkę amortyzacyjną dla wprowadzanego do ewidencji środka trwałego należy ustalić w oparciu o Wykaz stawek amortyzacyjnych. Skoro zatem budynek hotelu mieści się w kategorii „Pozostałe budynki niemieszkalne”, która stanowi grupę I podgrupę 10 rodzaj 109 Klasyfikacji Środków Trwałych stawka amortyzacyjna będzie wynosić 2,5%. Podatnik ma jednak prawo amortyzować budynek według przyjętej indywidualnie stawki, jeżeli spełni warunki określone w art. 16j ust. 1 Ustawy CIT.

Definicja używanych i ulepszonych środków trwałych została zawarta w art. 16j ust. 3 Ustawy CIT. Zgodnie z tym przepisem środek trwały może zostać uznany za używany, jeżeli podatnik udowodni, że przed nabyciem był wykorzystywany przez okres co najmniej 60 miesięcy. Natomiast ulepszonym środkiem trwałym będzie wprowadzany do ewidencji składnik majątku, jeżeli podatnik poniósł przed wprowadzeniem go do ewidencji wydatki na jego ulepszenie w wysokości co najmniej 30% jego wartości początkowej.

W konsekwencji, podatnik ma prawo zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną w stosunku do budynku hotelu, który wcześniej był używany przez okres co najmniej 5 lat lub został zmodernizowany przed wprowadzeniem go do ewidencji, np.: przeprowadzono w nim generalny remont – jeżeli podatnik poniósł w związku z tym koszty przekraczające 30% jego wartości początkowej.

2. Maksymalna stawka amortyzacji

Chociaż stosując indywidualną stawkę amortyzacyjną podatnik może przyśpieszyć amortyzację środka trwałego, ogranicza go określenie w Ustawie CIT najkrótszych okresów amortyzacji środka trwałego, które wyznaczają maksymalne stawki amortyzacyjne. W przypadku hotelu, który należy do grupy budynków niemieszkalnych i rodzaju 109 KŚT pojawia się wątpliwość, jaki jest minimalny okres amortyzacji tego budynku.

Na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 Ustawy CIT podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż - dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:

• trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 KŚT i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 KŚT trwale związanych z gruntem,
• kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

- dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Na podstawie art. 16j ust. 3 Ustawy CIT środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Hotel, który spełnia co najmniej jeden z powyższych warunków, stanowić będzie środek trwały używany i/lub ulepszony w rozumieniu przywołanego art. 16j ust. 3 Ustawy CIT. Jednocześnie hotel stanowić będzie trwale związany z gruntem budynek niemieszkalny wymieniony w rodzaju 109 KŚT, dlatego też istnieją argumenty, że znajdzie do niego bezpośrednie zastosowanie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy CIT.

Można natomiast twierdzić, że do hotelu nie znajdzie zastosowania art. 16j ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, zgodnie z którym dla używanych i/lub ulepszonych budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.