eGospodarka.pl › Podatki › Interpretacje i wyjaśnienia › Zapłata podatku tylko z konta firmowego

Zapłata podatku tylko z konta firmowego

2016-06-15 13:40

Przeczytaj także: Zapłata podatków przez rodzinę podatnika od 2016 r.

Z kolei zgodnie z art. 59 § 2 ww. ustawy, zobowiązanie płatnika lub inkasenta wygasa w całości lub w części wskutek:
1. wpłaty;
2. zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku;
3. umorzenia, w przypadkach przewidzianych w art. 67d § 3;
4. przejęcia własności nieruchomości lub przejęcia prawa majątkowego w postępowaniu egzekucyjnym;
5. przedawnienia;
6. zwolnienia z obowiązku zapłaty na podstawie art. 14m;
7. nabycia spadku w całości przez Skarb Państwa albo jednostkę samorządu terytorialnego stwierdzonego przez prawomocne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku – ze skutkiem na dzień otwarcia spadku.

Z powyższego wynika, że zapłata, o której mowa w art. 59 § 1 i § 2 cyt. ustawy, z uwagi na osobisty charakter obowiązku podatkowego, powinna być z założenia dokonana przez samego płatnika (lub podatnika).

Stosownie do art. 60 § 1 powołanej ustawy za termin dokonania zapłaty podatku uważa się:
1. przy zapłacie gotówką – dzień wpłacenia kwoty podatku w kasie organu podatkowego lub w kasie podmiotu obsługującego organ podatkowy lub na rachunek tego organu w banku, w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, w biurze usług płatniczych, w instytucji płatniczej lub w instytucji pieniądza elektronicznego albo dzień pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta;
2. w obrocie bezgotówkowym – dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika, rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub rachunku płatniczego podatnika w instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza elektronicznego na podstawie polecenia przelewu lub zapłaty za pomocą innego niż polecenie przelewu instrumentu płatniczego, zwanego dalej „innym instrumentem płatniczym”.

Art. 60 § 1a ww. ustawy stanowi natomiast, że w przypadku polecenia przelewu z rachunku bankowego podatnika w banku lub instytucji kredytowej lub rachunku płatniczego podatnika w unijnej instytucji płatniczej w rozumieniu art. 2 pkt 32 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. z 2014 r. poz. 873 i 1916) lub unijnej instytucji pieniądza elektronicznego, niemających siedziby lub oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za termin zapłaty podatku uważa się dzień złożenia zlecenia płatniczego przez podatnika, jeżeli wpłacana kwota zostanie uznana na rachunku bankowym organu podatkowego w terminie wskazanym w art. 54 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych. W razie przekroczenia tego terminu za termin zapłaty uważa się dzień uznania kwoty na rachunku bankowym organu podatkowego.

Przepisy § 1 i 1a stosuje się również do wpłat dokonywanych przez płatnika lub inkasenta (art. 60 § 2 Ordynacji podatkowej).

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy podkreślić, że ustawodawca wyraźnie wskazał, iż za termin dokonania zapłaty podatku uważa się w obrocie bezgotówkowym – a taki występuje w rozpatrywanej sprawie – dzień m.in. obciążenia rachunku bankowego płatnika lub inkasenta. Z powołanych przepisów wynika, że m.in. wpłata zaliczki (podatku) przez płatnika musi nastąpić z jego rachunku.

Ustawa Ordynacja podatkowa w art. 62b dopuszcza możliwość zapłaty podatku przez inny podmiot. Regulacje te dotyczą jednakże tylko sytuacji ściśle określonych w ustawie.

Zgodnie z art. 62b § 1 Ordynacji podatkowej, zapłata podatku może nastąpić także przez:
1. małżonka podatnika, jego zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę;
2. aktualnego właściciela przedmiotu hipoteki przymusowej lub zastawu skarbowego, jeżeli podatek zabezpieczony jest hipoteką przymusową lub zastawem skarbowym;
3. inny podmiot, w przypadku gdy kwota podatku nie przekracza 1000 zł.

Stosownie do art. 62b § 2 ww. ustawy, w przypadkach, o których mowa w § 1 pkt 1 i 3, jeżeli treść dowodu zapłaty nie budzi wątpliwości co do przeznaczenia zapłaty na zobowiązanie podatnika uznaje się, że wpłata pochodzi ze środków podatnika.

Powołane powyżej przepisy, regulujące możliwość zapłaty podatku przez inny podmiot, stanowią odstępstwo od zasady, że zapłata podatku jest dokonywana przez podatnika, zatem ich treść powinna być interpretowana ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Jak wynika z treści art. 62b Ordynacji podatkowej, ustawodawca odniósł ten przepis jedynie do zobowiązań podatnika. Żaden artykuł Ordynacji podatkowego nie odsyła do stosowania art. 62b powołanej ustawy do wpłat dokonywanych przez płatnika (tak jak np. wymieniono to w art. 60 § 2 Ordynacji podatkowej). Brak takiego odesłania wyklucza zatem możliwość odnoszenia regulacji zawartej w art. 62b Ordynacji podatkowej do wpłat płatnika.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy wskazać, że odliczanie, pobieranie od podatnika i wpłacanie podatku organowi podatkowemu należy do obowiązków płatnika. Obowiązki te wynikają wprost z ustawy i w żaden sposób nie mogą być modyfikowane postanowieniami umowy cywilnoprawnej. Nie jest zatem możliwe przejęcie, na podstawie postanowień umowy cywilnoprawnej, obowiązków publicznoprawnych danego podmiotu jako płatnika.

Stosownie do powołanego powyżej art. 60 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, za termin dokonania zapłaty podatku uważa się w obrocie bezgotówkowym – dzień obciążenia rachunku podatnika. Powyższy przepis, w związku z odesłaniem zawartym w art. 60 § 2 Ordynacji podatkowej, stosuje się również do wpłat dokonywanych przez płatnika. Z powołanych przepisów wynika zatem jednoznacznie, że wpłata przez płatnika musi nastąpić z jego rachunku.

Żaden przepis Ordynacji podatkowej nie modyfikuje zasad ww. wpłaty.
Tym samym zapłata zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych będących pracownikami lub zleceniobiorcami Wnioskodawcy przez usługodawcę działającego w charakterze posłańca (wyręczyciela) nie spowoduje wygaśnięcia zobowiązania Wnioskodawcy jako płatnika. (...)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów

Przeczytaj także: