eGospodarka.pl › Podatki › Interpretacje i wyjaśnienia › Zwrot kosztów dojazdu i zakwaterowanie pracowników z podatkiem PIT

Zwrot kosztów dojazdu i zakwaterowanie pracowników z podatkiem PIT

2019-01-21 12:45

Przeczytaj także: Środki trwałe w darowiźnie: zasada kontynuacji amortyzacji

Ma to szczególne znaczenie w kontekście funkcjonujących w ustawie PIT zwolnień przedmiotowych. Zwolnić od podatku można bowiem wyłącznie taki przychód, który ze swojej istoty stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wolne od podatku są m.in.:
• diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika (art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.a ustawy),
• wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu organizowanego przez pracodawcę dowozu pracowników autobusem w rozumieniu art. 2 pkt 41 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1260, z późn. zm.) (art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy),
• wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem ust. 14 - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł (art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy).

W kontekście powyższego należy zauważyć, że w przedstawionej we wniosku sytuacji obowiązujące przepisy prawa nie nakładają na pracodawcę obowiązku zrekompensowania pracownikowi tymczasowemu wydatków, tak jak ma to miejsce np. w przypadku podróży służbowej zgodnie z art. 775 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917, z późn. zm.). Wykonywania pracy w miejscach wskazanych przez pracodawcę lub pracodawcę użytkownika, nie można utożsamiać ani z podróżą służbową ani z pracą mobilną. Przedstawiona we wniosku sytuacja, w przeciwieństwie do podróży służbowej, nie stanowi wykonania zadania służbowego (poza stałym miejscem pracy, na polecenie pracodawcy) rozumianego, jako zdarzenie incydentalne w stosunku do pracy umówionej i wykonywanej zwykle w ramach stosunku pracy. Pracownicy wykonują bowiem pracę w miejscu wskazanym przez pracodawcę/pracodawcę użytkownika, tj. w zakładach pracy pracodawców użytkowników.

W sytuacji, gdy pracodawca – mimo braku ciążącego na nim obowiązku nałożonego przepisami powszechnie obowiązującego prawa – zapewnia pracownikom, w tym pracownikom tymczasowym nieodpłatne świadczenie w postaci zapewnienia zakwaterowania, to uznać należy, że wartość tego świadczenia stanowi dla pracowników przychód z innych nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W takim przypadku mamy bowiem do czynienia ze świadczeniem, którego wartość jest wydatkiem poniesionym w interesie pracownika tymczasowego i to jemu przynosi wymierną korzyść. W sytuacji braku tego świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby sam ponieść przedmiotowy wydatek. Zatem przyjęcie świadczenia oferowanego przez pracodawcę – w postaci zapewnienia zakwaterowania - leży w interesie pracownika, gdyż jest równoznaczne z uniknięciem przez niego wydatku na zakwaterowanie, jaki pracownik musiałby ponieść w związku z wykonaniem obowiązków, zgodnie z umową o pracę którą zawarł.

Z tych też względów, uznać należy, że przyjęcie przez pracownika przedmiotowego świadczenia następuje za zgodą pracownika oraz przynosi mu wymierną korzyść majątkową (w omawianym przypadku korzyść polega na uniknięciu wydatku). Tym samym spełniony jest warunek dobrowolności świadczeń oraz jego udzielenia w interesie pracownika. Jednocześnie ww. korzyść jest przypisana indywidualnie do pracownika.

W przedstawionej we wniosku sytuacji Wnioskodawca kieruje bowiem do Republiki Francuskiej konkretnych (znanych z imienia i nazwiska) pracowników tymczasowych, i to dla nich, a nie dla bliżej nieokreślonego kręgu osób, organizuje bezpłatne zakwaterowanie. Natomiast, jak zauważył Trybunał Konstytucyjny, jeżeli pracownik wyraził zgodę na przyjęcie świadczenia, to zostało ono spełnione w jego interesie i oznacza realne przysporzenie mu korzyści.

Ponadto, zauważyć należy, że zgoda pracownika na wykonywanie pracy w miejscu oddalonym od miejsca zamieszkania, nie oznacza automatycznego przekształcenia się w pracownika mobilnego. Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych za pracownika mobilnego uważa się pracownika pracującego w warunkach stałego przemieszczania się (podróży), dla którego podróż nie stanowi zjawiska wyjątkowego, lecz jest normalnym wykonywaniem obowiązków pracowniczych. Stąd przyjęło się, że pracownikiem mobilnym jest np. przedstawiciel handlowy czy kierowca, których miejscem pracy jest określony w umowie o pracę obszar (np. województwo, czy kraj), a nie stałe skonkretyzowane miejsce. Nie sposób zatem w odniesieniu do pracowników Wnioskodawcy zastosować analogicznego rozwiązania jak dla pracowników mobilnych i uznać, że zapewnienie bezpłatnego zakwaterowania leży wyłącznie w interesie pracodawcy oraz służy wyłącznie realizacji obowiązku pracowniczego, tak jak ma to miejsce w przypadku pracownika mobilnego.

Stąd, w sytuacji, gdy Wnioskodawca – mimo braku ciążącego na nim obowiązku nałożonego przepisami powszechnie obowiązującego prawa pracy – zapewnia pracownikowi tymczasowemu bezpłatne zakwaterowanie, to wartość tego świadczenia stanowi dla pracownika przychód z innych nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednakże zauważyć, iż na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem ust. 14 - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.

Odnosząc się natomiast do częściowego pokrycia kosztów dojazdu do Republiki Francuskiej, oraz pokrycia kosztów przejazdów pracowników z miejsca zakwaterowania w Republice Francuskiej do miejsca wykonywania pracy w tym państwie – w postaci zwrotu kosztów - zauważyć należy, że do tego rodzaju świadczeń nie mają zastosowania kryteria, o których mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, gdyż pogląd wyrażony w tym wyroku ma zastosowanie wyłącznie do świadczeń niepieniężnych. Przy czym świadczeniem niepieniężnym nie jest częściowy zwrot kosztów dotyczący kosztów dojazdu do państwa w którym wykonywana jest praca jak też dojazdu z miejsca zakwaterowania do miejsca wykonywania pracy. Tego rodzaju świadczenie jest świadczeniem pieniężnym, a co za tym idzie jego rozpatrywanie w kontekście kryteriów wskazanych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego jest bezprzedmiotowe. Jak bowiem zauważył Trybunał Konstytucyjny, „w wypadku świadczenia pieniężnego przysporzenie jest niewątpliwe i niejako bezwarunkowe (zawsze oznacza zwiększenie aktywów)”. Jednocześnie z uwagi na brak w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienia od podatku ww. zwrotów, stanowią one przychód ze stosunku pracy i zgodnie z wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy zasadą, podlegają opodatkowaniu.

Reasumując, zarówno częściowy zwrot kosztów dojazdu do Republiki Francuskiej, oraz zwrot kosztów dojazdu z miejsca zakwaterowania do miejsca wykonywania pracy, jak i wartość nieodpłatnego świadczenia w postaci pokrycia kosztów zakwaterowania stanowi dla pracowników Wnioskodawcy przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając zatem na uwadze regulacje zawarte w art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji gdy dochody uzyskane przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosownie do zapisów właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a pracownik złoży wniosek o pobieranie zaliczek na podatek dochodowy, Wnioskodawca będzie zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od wartości wymienionych we wniosku świadczeń pieniężnych i niepieniężnych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy.(…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów

Przeczytaj także:

Wg Polaków nasz system podatkowy jest skomplikowany, niesprawiedliwy i niezrozumiały

poprzednia

1 2

oprac. : Ministerstwo Finansów

Więcej na ten temat: Zwrot kosztów dojazdu, koszty dojazdu, zakwaterowanie pracowników, podatek PIT

Przeczytaj także

Poprzedni artykuł

Zwolnienie z pracy i ugoda sądowa: odszkodowanie z podatkiem dochodowym

Następny artykuł

Automat parkingowy nie wymaga kasy rejestrującej?

Skomentuj artykuł Opcja dostępna dla zalogowanych użytkowników - ZALOGUJ SIĘ / ZAREJESTRUJ SIĘ

Komentarze (0)

Najnowsze w dziale Podatki

Polecamy

Porównanie i ocena wyników mailingu - czy tylko wskaźniki są ważne?

Ranking kredytów i pożyczek konsolidacyjnych

Ranking chwilówek i pożyczek pozabankowych

Nota korygująca i faktura korygująca - kto i kiedy wystawia. Co powinna zawierać?

Poradnik PIT-39: Rozliczamy dochód ze sprzedaży mieszkania

Jak wystawiać faktury zaliczkowe i końcowe VAT?

Podatek od umowy przedwstępnej sprzedaży samochodu
Witam, Proszę o informację czy od umowy przedwstępnej sprzedaży samochodu sprzedający ma obowiązek zgłoszenia takiej umowy do US oraz ...
Więcej porad znajdziesz w dziale Porady