Minimalny podatek CIT odroczony o dwa lata

Przeczytaj także: Polski Ład wprowadza 10 proc. minimalny CIT dla firm i spółek

Jak wynika z danych Ministerstwa Finansów dotyczących szacunkowego wykonania budżetu państwa za pierwsze 7 miesięcy bieżącego roku, wpływy z tytułu CIT wzrosły w stosunku do analogicznego okresu 2021 r. aż o 14,6 mld zł, czyli 47,2%. W dyskursie publicznym pojawiła się teza, iż tak znaczący wzrost dochodów budżetowych związanych z opodatkowaniem osób prawnych jest zasługą wprowadzonego w ramach Polskiego Ładu tzw. minimalnego podatku dochodowego. Nie jest to jednak prawdą z bardzo prostej przyczyny – minimalny CIT jest płacony dopiero po zakończeniu roku podatkowego, co oznacza, że do tej pory żadne wpływy podatkowe nie zostały wygenerowane z tytułu tej daniny.

Wprowadzone zmiany do projektowanej ustawy stanowią krok w dobrym kierunku, choć nie realizują w pełni zgłaszanych postulatów. Docelowo instrument podatku minimalnego w przyjętej formie powinien zostać uchylony, ponieważ w praktyce obciążałby on przedsiębiorstwa niestosujące wątpliwych praktyk związanych z unikaniem opodatkowania, lecz notujące niską rentowność z czysto biznesowych przesłanek. Zawieszenie poboru podatku minimalnego przez kolejne dwa lata daje jednak firmom większą przewidywalność odnośnie do ich sytuacji prawnej oraz poziomu ponoszonych obciążeń podatkowych w nadchodzącym czasie. Okres zawieszenia krajowych przepisów w zakresie podatku minimalnego pozostawia również ustawodawcy niezbędny czas na wdrożenie unijnej dyrektywy ATAD3 oraz II filaru BEPS 2.0, przewidujących globalne minimalne opodatkowanie transgranicznych spółek oraz opodatkowanie przychodów pasywnych. Dzięki temu możliwa będzie harmonizacja obowiązujących w Polsce przepisów z regulacjami unijnymi, bez niepotrzebnie częstego zmieniania zasad opodatkowania dochodów spółek – podkreśla Łukasz Kozłowski, główny ekonomista Federacji Przedsiębiorców Polskich (FPP).

Projektowana ustawa wprowadza również zmiany w innych obszarach, m.in. regulacjach zagranicznej spółki kontrolowanej (CFC), poboru podatku u źródła (WHT), cen transferowych, przerzucania dochodów, czy też tzw. ukrytej dywidendy.