Przedawnienie zobowiązań - osoby prawne
2007-01-31 07:45
Przeczytaj także: Hipotetyczne odsetki w rozliczeniu CIT
”(…) Jak stanowi art. 117 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r, Nr 16, poz. 93 ze zm.) z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. W myśl art. 117 § 2 Kodeksu cywilnego po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne.Zatem po upływie terminu przedawnienia dłużnik może uchylić się od spełnienia świadczenia. Natomiast zrzeczenie się prawa do korzystania z zarzutu przedawnienia oznacza, że wierzyciel może nadal ubiegać się o spełnienie świadczenia.
Z cytowanych wyżej przepisów art. 117 § 1 i § 2 kodeksu cywilnego jednoznacznie wynika, że przedawnienie roszczenia majątkowego następuje zawsze, natomiast skutki z tym związane nie następują tylko wówczas, gdy zobowiązany (dłużnik) zrzeka się korzystania z przedawnienia.
Jak stanowi art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, są wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Zatem wartość zobowiązania, które się przedawniło jest przychodem. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uprawniają natomiast do zmniejszenia przychodów o wartość przedawnionego zobowiązania zaliczonego do przychodów roku, w którym przedawnienie nastąpiło, w przypadku, gdy dłużnik zrzeknie się korzystania z zarzutu przedawnienia, o który mowa w art. 117 § 2 kodeksu cywilnego.
W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń.
Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu uważa, że przedawnione zobowiązanie należy zaliczyć do innych zobowiązań, o których mowa w cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, jeżeli spółka w 2006 r. zrzeknie się prawa do korzystania z zarzutu przedawnienia, wydatek na spłatę tego zobowiązania nie może być uznany za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (…)”
Pełną treść postanowienia/decyzji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów
oprac. : Ministerstwo Finansów
Przeczytaj także
-
Estoński CIT korzystny dla firm, tylko nie wszystkie potrafią z niego korzystać
-
Ukryte zyski - ryzyko w estońskim CIT związane z udzieleniem pożyczki podmiotowi powiązanemu
-
Czy przystąpienie do spółki cichej odbiera prawo do estońskiego CIT?
-
Rozliczenie CIT za 2022 rok - na co uważać, jakie zmiany?
-
Przychody z odsetek od lokat bankowych, a prawo do stosowania ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych
-
Estoński CIT - MF namawia a kontrowersyjne interpretacje podatkowe zniechęcają
-
Usługi niematerialne: jak zaliczyć koszty z lat ubiegłych do KUP 2022
-
CIT Estoński - nowe zasady od 2023 roku. Jakie zmiany i warunki?
-
Estoński CIT w Polsce - zmiany od 2023 r.