Remont windy a koszty podatkowe

Przeczytaj także: Usługi od podmiotów powiązanych w wartości początkowej budynku

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

W zapytaniu wyjaśniono, że spółka cywilna nabyła w 2005 r. budynek biurowy. W 2008 r. zamierza ona wykonać w nim remont dźwigu osobowego. Przybliżona wartość remontu wyniesie 100 000 zł, a prace będą polegały na wymianie zespołu napędowego, wymianie kabiny wraz z drzwiami oraz wymianie tablicy sterowej. W zapytaniu dodano, że zostaną zachowane gabaryty i parametry obecnego szybu windy. Prace te także nie przyczynią się do wzrostu wartości użytkowej, a ich celem jest jedynie przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego windy, które nie spowodują zmian w jego użytkowaniu czy też przeznaczeniu. W związku z powyższym zadano pytanie, czy spółka będzie mogła zaliczyć poniesione wydatki na remont windy bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów, czy też powiększą one wartość początkową budynku dla celów ustalenia podstawy dokonywanych odpisów amortyzacyjnych? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 tejże ustawy powiększają wartość początkową środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Z treści art. 22g ust. 17 ustawy wynika, że środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Podstawą do zwiększenia wartości początkowej środków trwałych o wartość wydatków poniesionych na ich ulepszenie – co wiąże się z brakiem możliwości zaliczenia tych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów - jest spełnienie warunków zawartych w wyżej powołanym przepisie. Po pierwsze musi nastąpić ulepszenie środków trwałych, a suma wydatków z tego tytułu przekracza 3.500 zł, po drugie , warunkiem ulepszenia musi być wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia jego przyjęcia do używania, a więc nie chodzi o wzrost wartości użytkowej w stosunku do stanu poprzedzającego prace w obiekcie, lecz o taki wzrost wartości użytkowej, który ma wpływ na wzrost tej wartości w stosunku do stanu z dnia przyjęcia środka trwałego do używania. Po trzecie, warunkiem zaliczenia wydatków na ulepszenie do zwiększających wartość środka trwałego w powyższym rozumieniu jest mierzalność ulepszenia. Przepis art. 22g ust. 17 ustawy wskazuje przykładowo w jaki sposób mierzalność ta może się wyrażać np. okresem używania – wydłużeniem okresu używania ulepszonego w stosunku do stanu poprzedzającego, zwiększeniem jego zdolności wytwórczej, podwyższeniem jakości produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i zmniejszeniem kosztów ich eksploatacji. Efekt mierzalnego ulepszenia środka trwałego powinien wystąpić nie na skutek porównania stanu przed dokonaniem nakładów i po tym fakcie, ale porównania stanu z dnia przyjęcia środka trwałego do używania oraz po dokonaniu ulepszenia.

Aby uznać określone wydatki za poniesione na ulepszenie środka trwałego, należy najpierw ustalić, czy prace wykonywane przy danym środku trwałym mogą być zakwalifikowane jako przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja. Jeżeli wykonane roboty obejmują takie elementy, to poniesione wydatki należy zakwalifikować jako ulepszenie środka trwałego. O charakterze poniesionych nakładów powinny decydować przede wszystkim kryteria techniczne, a w przypadku powstania wątpliwości, podstawą kwalifikacji powinna być ekspertyza wykonana przez rzeczoznawcę do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowne dokumentacje, oględziny itp. wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów oraz jednoznacznie rozstrzygnie, czy określony rodzaj nakładów na środek trwały doprowadzi do jego ulepszenia, czy też nie.