Podatek od nieruchomości dla spółki wodnej

Przeczytaj także: Podatek od nieruchomości gdy sprzedaż jej części

Na mocy art. 1a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, który ma charakter przepisu odsyłającego, powyższą definicję z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej należy zastosować do wykładni przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W świetle przedstawionej definicji działalności gospodarczej, mającej zastosowanie w podatku od nieruchomości, świadczenie usług w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków oraz świadczenie usług w zakresie odbioru i unieszkodliwiania ścieków dostarczanych za pomocą pojazdów jest rodzajem działalności gospodarczej. Spółka w sposób zorganizowany i ciągły świadczy usługi na rzecz podmiotów w niej nie zrzeszonych. Nie ma znaczenia okoliczność, czy spółka uzyskuje zysk z prowadzonej działalności. Istotne jest jedynie, że za wykonaną usługę pobiera opłaty, a zatem podejmowane działania mają charakter zarobkowy. Nie budzi również wątpliwości, że taka działalność ma zorganizowany charakter (wystawianie rachunków, wpłaty na rachunek bankowy), jak i ciągły (np. permanentne dostarczanie wody).

Z zarobkowym charakterem działalności wiąże się uczestnictwo w obrocie gospodarczym. Wymóg ten spełniony jest wówczas, gdy działalność gospodarcza realizowana jest poprzez odpłatne (ekwiwalentne) świadczenia wzajemne spełniane w ramach obrotu gospodarczego. Działalnością gospodarczą jest więc tylko działalność zewnętrzna („między przedsiębiorcami”) mająca na celu np. świadczenie usług osobom trzecim. Nie jest zaś działalnością gospodarczą działalność prowadzona na potrzeby samej osoby prawnej lub zrzeszonych w niej członków (por. postanowienie SN z 29 kwietnia 1998 r., III CZP 7/98; OSNC 1998/11/188, wyrok NSA z dnia 26 września 2008 r., II FSK 789/07, publik.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/). W kontekście tych rozważań należy pamiętać o tym, że na mocy art. 164 ust. 2 ustawy – Prawo wodne spółki wodne są uprawnione do prowadzenia działalności umożliwiającej osiągnięcie zysku netto. Przepis ten należy zatem interpretować w ten sposób, że zawiera ona uprawnienia dla spółek wodnych do wchodzenia w relacje gospodarcze z podmiotami, które nie są w nich zrzeszone. Potwierdza to art. 171a ustawy – Prawo wodne, w myśl którego dostarczanie wody oraz odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, w przypadku prowadzenia działalności, o której mowa w art. 164 ust. 2, odbywa się na podstawie umowy zawartej między spółką wodną a zainteresowanym podmiotem.

Uwzględniając powyższe rozważania należy stwierdzić, że spółka wodna prowadząca działalność umożliwiającą uzyskanie zysku netto, o której mowa w art. 164 ust. 2 w związku z ust. 3 ustawy – Prawo wodne, na rzecz podmiotów w niej niezrzeszonych, prowadzi działalność gospodarczą, o której mowa w art. 2 s.d.g., a zatem wykorzystywane w tej działalności nieruchomości podlegają na mocy art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 1 w związku z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych wskazuje, że warunkiem uznania danego gruntu, budynku lub budowli za związany z działalnością gospodarczą jest wykazanie, że znajduje się on w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą (art. 1a ust. 1 pkt 3). Zatem nie tylko przedsiębiorcy, ale również inne podmioty prowadzące działalność gospodarczą są zobowiązane do opłacania podatku od nieruchomości według najwyższych stawek wskazanych w art. 5 ust. 1 ww. ustawy. Do podmiotów tych należy zaliczyć szczególną formę organizacyjną, jaką jest spółka wodna. Ocena, czy dana spółka wodna prowadzi działalność gospodarczą zależy od tego, czy jej działalność ma charakter zarobkowy, przy czym jest to możliwe w przypadku świadczenia usług w postaci czynności, o których mowa w art. 164 ust. 3 ustawy – Prawo wodne, na rzecz podmiotów niezrzeszonych w spółce. W tym bowiem wymiarze „zewnętrznym” możliwa jest działalność spółki wodnej nastawiona na uzyskanie zysku netto (a nie tylko zarobku przekazywanego na cele statutowe).

Wyrok NSA w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2012r IIFSK 1954/10, którego dotyczą wyżej podane rozważania ma szersze zastosowanie, bowiem odnosi się także do innych podmiotów takich jak fundacje lub stowarzyszenia, które co do zasady prowadzą działalność non profit, ale jeśli świadczą usługi odpłatne na „zewnątrz” i posiadają nieruchomości będą zobowiązane płacić podatek od nieruchomości w takiej samej wysokości jak przedsiębiorcy.