Zagraniczne dochody z ulgą abolicyjną w zeznaniu podatkowym

Przeczytaj także: Gdzie dokonać rozliczenia dochodów z zagranicy?

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca, będący polskim rezydentem podatkowym, zamierza zawrzeć umowę o pracę z belgijską spółką. Praca będzie wykonywana natomiast na terenie Kataru. Wnioskodawcy zostanie zapewniony transport, samochód służbowy + paliwo, mieszkanie, telefon oraz miejsce do pracy z wymaganym wyposażeniem.

Wynagrodzenie wypłacał będzie belgijski pracodawca. Oprócz niego wnioskodawca nie uzyska żadnych innych dochodów. Praca będzie wykonywana tylko i wyłącznie w Katarze, gdzie wnioskodawca zamierza przebywać cały rok z wyłączeniem krótkich wizyt w Polsce.

Belgijska spółka (pracodawca) nie ma w Polsce zakładu ani stałej placówki. Umowa o pracę zostanie zawarta na czas nieokreślony. Świadczenie pracy będzie odbywać się jedynie na terenie Kataru. W Belgii zainteresowany nie będzie wykonywał żadnych czynności. Umowa zostanie zawarta od dnia 1 stycznia 2016 r.

Wnioskodawca zadał pytanie, czy w takim przypadku za rok 2016 będzie zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego w Polsce, a jeśli tak, to czy będzie mógł w nim skorzystać z ulgi abolicyjnej? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy i odstąpił od jego uzasadnienia prawnego. Stanowisko to było następujące:

„(...) W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Kliknij, aby powiekszyć

fot. ESCALA - Fotolia.com

PIT

Polski rezydent podatkowy, zatrudniony na umowę o pracę przez belgijską firmę, gdzie praca będzie świadczona na wyłącznie na terenie Kataru, musi wartość tych dochodów wykazać w polskim zeznaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. la ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, la, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca jest obywatelem Polski i polskim rezydentem podatkowym, który w roku 2016 zamierza wykonywać pracę najemną w Katarze. W związku z tym w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Doha dnia 18 listopada 2008 r. (Dz. U. z 2010 r., Nr 17, poz. 93).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 wskazanej powyżej Umowy pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl przepisu art. 14 ust. 2 Umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w tym pierwszym wymienionym Państwie jeżeli:
1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w danym roku kalendarzowym,
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsce zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie,
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.

Zgodnie z komentarzem „Opodatkowanie dochodów z pracy najemnej w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę” opublikowanym w ABC nr 156498 – mimo wykonywania przez osobę fizyczną pracy najemnej w innym państwie niż państwo, w którym ma ona miejsce zamieszkania, dochody z tego tytułu podlegają opodatkowaniu tylko w państwie rezydencji podatnika wówczas, gdy wszystkie trzy albo cztery warunki zastosowania takiej wyłączności podatkowej zostaną łącznie spełnione. Wystarczy zatem, że jedna z trzech albo czterech przesłanek wyliczonych w ust. 2 art. 14 albo nie wystąpi w konkretnym stanie faktycznym, a zaistnieje możliwość opodatkowania dochodów z pracy najemnej także w drugim państwie, w którym praca ta jest przez podatnika wykonywana.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak z powyższego wynika, co do zasady wynagrodzenia polskiego rezydenta z tytułu pracy w Katarze podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 14 ust. 1 Umowy polsko-katarskiej, a zatem są opodatkowane w obu państwach, za wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 14 ust. 2 tej Umowy, według którego uregulowań, przy spełnieniu warunków w nim określonych – wynagrodzenie opodatkowane jest tylko w Polsce. Zatem w sytuacji, gdy – jak w rozpatrywanej sprawie – nie są spełnione przesłanki określone w treści art. 14 ust. 2 Umowy, to wynagrodzenie za pracę w Katarze – zgodnie z cytowanym powyżej art. 14 ust. 1 Umowy – podlega opodatkowaniu zarówno w Katarze jak i w Polsce. Przy czym, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania ma zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia, o której mowa w art. 22 ust. 1 powołanej Umowy.

Zgodnie z brzmieniem tego przepisu w odniesieniu do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób – jeżeli osoba mająca miejsce zamieszania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami Umowy może być opodatkowany w Katarze, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Katarze; jednakże takie odliczenie w żadnym razie nie może przekroczyć tej części podatku dochodowego obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód jaki może być opodatkowany w Katarze.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody z pracy w Katarze podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.