Praca za granicą: zmiana rezydencji podatkowej

Przeczytaj także: Działalność gospodarcza w Niemczech a zeznanie roczne PIT-36

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca, obywatel Polski, pracował w Polsce od stycznia do czerwca 2016 r. w polskiej firmie. Następnie 25 sierpnia 2016 r. przeprowadził się do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, gdzie podjął pracę od 01 września 2016 r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Wnioskodawca zamierza na stałe osiedlić się w ZEA. Z uwagi na zajmowane przez niego stanowisko konsultanta na region Bliski Wschód i Afryka, jego obecność w Polsce w przyszłości będzie miała charakter incydentalny i nieregularny. Pomimo faktu, że w roku 2016 w Polsce przebywał on ponad 183 dni, to w latach następnych pobyt taki będzie znacznie krótszy. Zainteresowany nie ma przy tym w Polsce żony, dzieci ani innych osób zależnych. W ZEA posiada grupę znajomych ze studiów, tam też zamierza prowadzić swoje życie towarzyskie. Z chwilą przeprowadzki głównym miejscem (ośrodkiem) jego kontaktów będą ZEA. Wynagrodzenie z pracy od pracodawcy w ZEA będzie wpływać na rachunek bankowy w amerykańskim banku mającym oddział w ZEA.

Na okres pobytu w ZEA Wnioskodawca posiada tzw. "Residence Visa" wydaną przez administrację ministerialną ZEA. Podległa Ministrowi Spraw Wewnętrznych - Generalna Dyrekcja Rezydencji i Spraw Cudzoziemców wydała Wnioskodawcy powyższy dokument, który uprawnia on do legalnego zamieszkiwania na terytorium ZEA i legalnego zatrudnienia. Ponadto wydano mu także dokument "Emirates ID", będący odpowiednikiem polskiego dowodu osobistego.

Zainteresowany przed wyjazdem sprzedał wszystkie inwestycje o charakterze finansowym posiadane w Polsce. Nie posiada innych źródeł dochodu lub składników majątku w Polsce.

Wnioskodawca zadał pytanie, czy w takim przypadku z momentem przeprowadzki w dniu 25 sierpnia 2016 r. przestał być polskim rezydentem podatkowym, w związku z czym podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i czy stan ten wystąpi także w latach następnych? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. jummie - Fotolia.com

Zasady ustalania nieograniczonego obowiązku podatkowego

Czy osoba, która wyprowadziła się z Polski w drugiej połowie roku, musi tutaj zapłacić podatek od całych uzyskanych dochodów?

Jak z powyższego przepisu wynika, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Na podstawie art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. (...)

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca przeniesie do Zjednoczonych Emiratów Arabskich swoje centrum interesów życiowych (osobistych i gospodarczych) i Jego pobyt na terytorium RP nie przekroczy 183 dni w roku podatkowym, to w myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dnia 25 sierpnia 2016 r. nie będzie spełniał kryterium osoby posiadającej na terytorium Polski miejsca zamieszkania, gdyż od 25 sierpnia 2016 r. będzie on mieszkał i pracował w Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Wnioskodawca zatem nie będzie miał nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. Wnioskodawca będzie podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. O ile okoliczności wskazane we wniosku oraz stan prawny nie ulegną zmianie Wnioskodawca będzie podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w latach następnych.(...)

Dodatkowo należy wyjaśnić, że w myśl art. 5a pkt 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji – oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest zatem zaświadczeniem wydawanym przez organ administracji podatkowej, z treści którego musi jednoznacznie wynikać miejsce zamieszkania podatnika oraz musi być oznaczony organ podatkowy, przez który certyfikat został wydany. Certyfikat rezydencji musi, zatem pochodzić wyłącznie od właściwego organu administracji podatkowej. Certyfikat ma dla celów podatkowych potwierdzić miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika, jest więc formą dokumentowania stanu faktycznego. Dokument ten ma potwierdzać, w którym państwie podatnik posiada rezydencję podatkową, tj. w którym państwie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (jest opodatkowany z każdego źródła dochodu wskazanego przez to państwo, niezależnie od miejsca położenia źródła tego dochodu).

Mając powyższe na uwadze, aby stwierdzić, czy Wnioskodawca posiada status rezydenta podatkowego danego kraju, należy zwrócić się do właściwego organu administracji podatkowej, który zajmuje się wydawaniem certyfikatów rezydencji.(...)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów