"Korzystna" amortyzacja a obce środki trwałe

Przeczytaj także: Fiskus daje ulgi podatkowe i pozbawia do nich prawa

Wskazać należy, iż ustawa przewiduje minimalny okres amortyzowania tych inwestycji. Jeżeli jednak przedsiębiorca z różnych powodów nie chce zbyt szybko ich zamortyzować, ustalone przez niego stawki mogą być oczywiście niższe (a przez to okres amortyzacji się odpowiednio wydłuża).

Ważne!!!

Przepisy podatkowe wskazują minimalny okres, w jakim inwestycje w obcych środkach trwałych mogą zostać zamortyzowane. Należy to brać pod uwagę przy podpisywaniu umowy o najmie czy dzierżawie danego środka trwałego. Jeżeli bowiem umowa wygaśnie lub zostanie zerwana przed zakończeniem amortyzacji takiej inwestycji – część niezamortyzowana nie będzie mogła zostać uznana za koszty uzyskania przychodów.

Pamiętać także należy, iż wybraną stawkę należy stosować przez cały okres amortyzacji.

Przykład 1

Podatnik zmodernizował dzierżawioną maszynę do obróbki metalu. Poniósł nakłady netto w wysokości 24 000 zł. Chce jak najszybciej zamortyzować tak poniesioną inwestycję. Minimalny okres amortyzacji w tym przypadku wynosi 24 miesiące. Zatem roczna stawka amortyzacji to 50 proc. Taką też stawkę zastosował podatnik.

Inwestycja ta zatem będzie amortyzowana przez dwa lata, a jej wysokość wyniesie:

• rocznie: 12 000 zł
• miesięcznie: 1 000 zł

Przykład 2

Podatnik podpisał umowę najmu budynku na okres 15 lat, w którym poczynił nakłady inwestycyjne w celu przystosowania go do prowadzenia działalności gospodarczej w wysokości 150 000 zł. Inwestycja taka może być zamortyzowana w okresie min. 10 lat (zatem stawka amortyzacji wyniesie 10 proc.), ale podatnik może także postanowić o jej amortyzacji w okresie dłuższym. Stwierdzi jednak, iż chce jak najszybciej dokonać amortyzacji.

Inwestycja zatem będzie amortyzowana przez 10 lat, przy czym jej wysokość wyniesie:

• rocznie: 15 000 zł (10-proc. stawka amortyzacji)
• miesięcznie: 1 250 zł

Po pięciu latach użytkowania umowa najmu została zerwana. Podatnikowi zatem udało się zamortyzować jedynie 75 000 zł. Pozostała część inwestycji w wysokości 75 000 zł nie będzie mogła u niego zostać uznana za koszty uzyskania przychodu, gdyż przedmiotowy „środek trwały” nie będzie służył wykonywaniu u niego działalności gospodarczej.