Remanent likwidacyjny a obowiązek w VAT

Przeczytaj także: Kasa fiskalna w remanencie likwidacyjnym firmy

Większość regulacji w zakresie obowiązku podatkowego w podatku VAT przy likwidacji bądź zaprzestaniu działalności gospodarczej znalazło się w art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazuje on m.in., że opodatkowaniu tym podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów przez podatników wskazanych we wstępie (a więc przez osoby fizyczne, które zaprzestały wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz spółki cywilne oraz handlowe nieposiadające osobowości prawnej, które uległy rozwiązaniu).

Zauważyć należy, iż ustawodawca wyraźnie wskazał, co jest przedmiotem opodatkowania przy likwidacji działalności gospodarczej. Jeżeli zatem podatnik posiada towary, które nie spełniają wyżej podanych kryteriów, mimo że nie zostały sprzedane, nie podlegają opodatkowaniu.

Podatnicy opisani wyżej muszą sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Mają na to 14 dni licząc od dnia rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Muszą także zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego o dokonanym spisie, ustalonej wartości i kwocie podatku należnego w ciągu 7 dni licząc od dnia zakończenia tego spisu.

Rozliczenia podatku wynikającego ze spisu z natury należy dokonać w deklaracji podatkowej w zakresie podatku od towarów i usług (czyli VAT-7 lub VAT-7K w zależności od sposobu rozliczania tego podatku tj. miesięcznie lub kwartalnie).

Ustalanie wartości towarów znajdujących się w spisie z natury

W cytowanym artykule ustawodawca wskazał, że wartość spisu ustala się zgodnie z zasadami zawartymi w art. 29 ust. 10 ustawy o VAT. Zatem podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona na podstawie ceny nabycia towarów, a gdy ta nie istnieje, kosztu wytworzenia określonego w momencie dostawy towarów. Rozwiązanie to jest bardzo niekorzystne dla podatników. Często bowiem w spisie takim znajdują się towary, które utraciły częściowo swoje właściwości (przez co ich wartość spadła) albo np. środki trwałe używane przez podatnika wiele lat (częściowo lub w całości zamortyzowane), których wartość rynkowa podczas sporządzania spisu jest bardzo niska.

Zwrot różnicy na konto

Ustawodawca przewidział także sytuację, w której z rozliczenia podatku, dla którego powstał obowiązek podatkowy przy sporządzaniu spisu z natury, wynika nadwyżka podatku naliczonego nad należnym. W takiej sytuacji podatnikowi przysługuje prawo do zwrotu bezpośredniego nadwyżki na rachunek bankowy w podstawowym terminie zwrotu (czyli w terminie 60 dni).

Dodać także należy, że do podatników – osób fizycznych, które zaprzestały wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu – o których mowa na wstępie, zalicza się także podatników (osoby fizyczne), które nie wykonywały czynności podlegających opodatkowaniu przez okres co najmniej 10 miesięcy. Przepisy opisane wyżej nie mają natomiast zastosowania do podatników korzystających ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT.