Ulga rehabilitacyjna a adaptacja budynku

Przeczytaj także: Podatek liniowy: nawet zawieszona firma wyłącza preferencyjne opodatkowanie

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

W zapytaniu podatniczka wskazała, że jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym z podstawowymi chorobami: narządów ruchu, neurologicznymi, obustronnym słuchem oraz chorobami współistniejącymi: astma oskrzelowa, nadciśnienie, wada wzroku. Mieszka w mieszkaniu syna na trzecim piętrze. Budynek nie posiada windy. Jej stan zdrowia wymaga intensywnej rehabilitacji oraz ćwiczeń wyuczonych podczas leczenia szpitalnego. Posiada ona własny sprzęt rehabilitacyjny umożliwiający rehabilitację w domu, jednakże w mieszkaniu syna jest to niemożliwe. Posiada ona jednak działkę wraz z budynkiem gospodarczym. Nieruchomość ta jest położona w bliskim sąsiedztwie lasu. W 2008 r. poniosła ona wydatki związane z adaptacją tego budynku do potrzeb jej niepełnosprawności. Wydatki te dotyczyły: likwidacji progów w pomieszczeniu i na zewnątrz budynku, przygotowania podłogi do założenia wykładziny antypoślizgowej, wydzielenia pomieszczeń sanitarnych (wc oraz kabiny przeznaczonej pod brodzik), adaptacji poddasza z montażem barierki zabezpieczającej w celu uzyskania dodatkowej powierzchni na przechowywanie sprzętu rehabilitacyjnego, montażu poręczy w piwnicy, montażu okien na odpowiednio niskim poziomie, opłaty za przyłącze kanalizacyjne do Urzędu Gminy, doprowadzenia do budynku instalacji wodno-kanalizacyjnej.
Wydatki te zostały odpowiednio udokumentowane. W 2009 r. prace te są kontynuowane i dotyczyć będą wyposażenia pomieszczeń sanitarnych w urządzenia (sedes z uchwytami i montaż brodzika), wyłożenia ściany płytkami ceramicznymi. W budynku została rozciągnięta instalacja wodno-kanalizacyjna. Zamontowane zostaną także zawory kulowe, które umożliwią łatwe ich otwieranie. Na podłodze położona zostanie wykładzina antypoślizgowa. Podatniczka zadała pytania czy ww. wydatki może odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu m.in. wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Należy podkreślić, iż wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania. Zatem oceniając, czy w danej sytuacji przysługuje prawo do skorzystania z ulgi podatkowej, należy przepisy stosować w sposób ścisły tj. nie należy stosować ani wykładni rozszerzającej, ani też zawężającej.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy, stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł,
8. utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt 7, psa przewodnika – w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7,
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
10. opłacenie tłumacza języka migowego,
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
12. leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
a. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego, b. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a),
14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł,
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
a. na turnusie rehabilitacyjnym, b. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
c. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.