Wyposażenie: ulepszenie a koszty firmy

Przeczytaj także: Ulepszenie środka trwałego o wartości poniżej 3 500 zł

Organ podatkowy wskazał, iż „(…)Z unormowań art. 16a, art. 16b oraz art. 16d wynika zatem, ze podatnik nabywając lub wytwarzając składnik majtku o cechach środka trwałego lub nabywając składnik majątku spełniający kryteria zaliczenia go do wartości niematerialnych i prawnych, którego wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3 500 zł, dla celów podatkowych może:

* nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tych składników majątku, uznając wydatki poniesione na ich nabycie za koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania (art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), albo
* dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m, albo
* dokonywać odpisów amortyzacyjnych jednorazowo w miesiącu oddania do używania danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym (art. 16f ust. 3 tej ustawy).

Innymi słowy wartość składnika majątku nie jest wyznacznikiem jego zaliczenia lub nie zaliczenia do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Istotnym w tym zakresie jest, czy składnik majątku podatnika spełnia warunki, o których stanowią art. 16a i 16b, wśród których nie wskazano przesłanki wartościowej. Zatem każdy składnik majątku, bez względu na swoją wartość, nawet minimalną, jeżeli spełnia kryteria z art. 16a lub z art. 16b, powinien być zaliczony do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Ustawodawca postanowił jednak zliberalizować wydźwięk norm art. 16a i art. 16b na wskazanych uprzednio zasadach w odniesieniu do składników majątku mających cechy środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych (o których mowa w art. 16a i 16b), których wartość początkowa nie przekracza 3 500 zł.(…)

W związku z powyższym wskazać należy, iż w odniesieniu do wydatków na ulepszenie opisanego we wniosku składnika majątku, którego wartość początkową Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16d ust. 1 w miesiącu oddania go do używania, zastosowanie znajdzie przepis art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w stanie prawnym obowiązującym w 2009 roku (odpowiednik art. 22g ust. 17 updof). (…)

W konsekwencji wydatki Spółki o wysokości przekraczającej 10 000 zł, poniesione na ulepszenie składnika majątku (środka trwałego) zakupionego w 2001 roku o wartości nie przekraczającej 3 500 zł, zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwiększać będą jego wartość początkową, o której mowa w art. 16d tej ustawy. Skoro zgodnie z tym przepisem w miesiącu oddania tego środka trwałego do używania Wnioskodawca zaliczył wydatki na jego nabycie do kosztów uzyskania przychodów, pozostała część wydatków poniesiona w 2009 roku na jego ulepszenie i zwiększająca zarazem jego wartość początkową będzie mogła zostać odniesiona w koszty uzyskania przychodów sukcesywnie poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.(…)”

Z drugiej jednak strony przepisy podatkowe powyższej kwestii nie regulują wprost. W przypadku zastosowania art. 22d updof do składnika majątku o wartości początkowej nieprzekraczającej kwoty 3 500 zł, wydatki na jego zakup są bezpośrednio ujęte w kosztach uzyskania przychodu, a on sam nie jest ujmowany w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Co za tym idzie, nie jest dla niego także określana stawka amortyzacji oraz formalnie nie jest on uznawany za środek trwały. Nie powinien do niego mieć zatem zastosowania także art. 22g ust. 17 updof. Za takim tokiem myślenia przemawia chociażby rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. §3 pkt 7 tego rozporządzenia mówi bowiem, że za wyposażenie uważa się rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. §4 rozporządzenia mówi dodatkowo, że podatnik jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także ewidencji wyposażenia obejmującej wyposażenie (czyli nie środki trwałe), którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1 500 zł (a zatem składniki majątku, których wartość początkowa przekracza 1 500 zł, a które nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych).

Wywód organu podatkowego jednakże także wydaje się być prawidłowy. Przepisy podatkowe nie wskazują bowiem, że niewprowadzenie składnika majątku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych automatycznie wyklucza go jako środek trwały. Istnieje tutaj jedynie inny sposób odniesienia wydatków na jego nabycie w ciężar kosztów podatkowych. Ponadto ustawa nie uzależnia także zaliczenia danego składnika majątku do środków trwałych od jego wartości początkowej.

Niewątpliwie czeka nas spór pomiędzy fiskusem a podatnikami w tej kwestii, który znajdzie swój finał w sądzie. Trudno bowiem wskazać, które z wyżej zaprezentowanych stanowisk jest prawidłowe.