Stawka VAT na WDT do innego kraju UE niż nabywcy

Przeczytaj także: WDT: obowiązek podatkowy w VAT gdy wystawiona faktura

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (określona w art. 13 ustawy o VAT) to wywóz towarów z terytorium kraju w wykonywaniu czynności opodatkowanych (w postaci dostawy towarów) na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Ważne jednak, aby nabywcą tych towarów był podmiot zarejestrowany w innym państwie członkowskim (aniżeli Polska) na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Nie można przy tym zapominać, że od powyższego występują pewne wyjątki (jak chociażby traktowanie jako WDT przemieszczenia przez podatnika na swoją rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium innego państwa UE) czy wyłączenia (np. dostawa towarów wraz z montażem).

O możliwości opodatkowania WDT 0% stawką podatku VAT mówi art. 42 ustawy o VAT. Zgodnie z nim dostawa podlega opodatkowani tą preferencyjną stawką podatku, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dokumenty potwierdzające dokonanie WDT zostały określone w art. 42 ust. 3-7 ustawy o VAT (warto wspomnieć, że od 1 kwietnia 2013 r. z dokumentów tych ustawodawca wykreślił fakturę) i różnią się one w zależności od tego, co jest przedmiotem WDT oraz w jaki sposób dokonuje się przemieszczenia towaru.

Klasycznym przypadkiem jest tutaj dostarczenie nabywcy towarów za pośrednictwem zewnętrznego przewoźnika. W takim przypadku dowodami potwierdzającymi WDT są:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

Jeżeli przy tym dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami takimi mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przytoczone regulacje wskazują zatem, że aby opodatkować WDT 0% stawką podatku VAT, musi nastąpić fizyczne przemieszczenie towarów z Polski do innego państwa członkowskiego na rzecz podatnika unijnego. Kraj przeznaczenia tych towarów nie musi jednak być tym, który nadał kontrahentowi unijnemu numer VAT-UE, a którym to podatnik ten posługuje się na potrzeby danej transakcji. Niemniej konieczne w takim przypadku oczywiście jest posiadanie dokumentów, z których będzie wynikać, że dany towar opuścił terytorium Polski i dotarł do miejsca przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego (w postaci np. listu przewozowego wskazującego jednoznacznie, że towar został odebrany w miejscu przeznaczenia).