Skala podatkowa formą opodatkowania działalności gospodarczej 2015

Przeczytaj także: Podatek liniowy: stała stawka podatku bez odliczeń

Ustawowy termin zmiany formy opodatkowania przychodów uzyskiwanych z firmy to 20 styczeń danego roku podatkowego. W roku 2015 przypada on we wtorek. Przedsiębiorcy do wyboru mają aż cztery formy opodatkowania: zryczałtowane w postaci karty podatkowej i ryczałtu ewidencjonowanego, a także podatek liniowy i skalę podatkową (o której szerzej mowa jest poniżej).

Na dany rok wybrać można tylko jedną formę opodatkowania (chyba że przedsiębiorca prowadzi kilka działalności w różnych formach prawnych; wtedy możliwe jest łączenie niektórych form opodatkowania), przy czym nie każdy podatnik ma możliwość wyboru dowolnej z wyżej wymienionych (karta podatkowa czy ryczałt ewidencjonowany są w dużej mierze obłożone różnymi warunkami, podatek liniowy już mniej).

Każdy przedsiębiorca może przy tym bez jakichkolwiek ograniczeń skorzystać z opodatkowania wg skali podatkowej. Niestety z uwagi na progresję podatkową (i aż 32% stawkę podatku w drugim progu podatkowym), przy dużym dochodzie ta forma opodatkowania nie jest najlepszym rozwiązaniem (w porównaniu np. do podatku liniowego, gdzie podatek jest płacony zawsze wg 19% stawki). Warto też dodać, że przedsiębiorcy znaleźli się w niewielkim gronie podatników, którzy mają tak szeroki wachlarz wyboru opodatkowania swoich dochodów. W większości przypadków z reguły ustawodawca narzuca tylko jedne zasady opodatkowania.

Nie oznacza to jednak, że przekroczenie dochodu w wysokości 85,5 tys. zł oznacza automatycznie, że dla przedsiębiorcy lepszym wyborem byłoby opodatkowanie dochodu podatkiem liniowym (o formach zryczałtowanych już nie wspominając). Dlaczego?

Przede wszystkim należy pamiętać, że pierwsza stawka podatku przy skali jest o 1 proc. niższa od podatku liniowego. Dodatkowo występuje tutaj tzw. kwota wolna od podatku. To wszystko powoduje, że podatek liniowy opłacalny staje się dopiero przy dochodzie ok.97 tys. zł. Na tym jednak nie koniec.

Limit opłacalności na korzyść skali podatkowej może bowiem nawet się podwoić. Skąd taka duża rozbieżność przy ustalani, kiedy liniowy jest opłacalniejszy od skali?

Otóż trzeba pamiętać, że rozliczenie na zasadach ogólnych wg skali podatkowej w odróżnieniu od podatku liniowego daje prawo do wszelkich ulg i preferencji podatkowych przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym. Liniowiec odliczyć może jedynie składki na ubezpieczenie społeczne (o ile nie zaliczył ich do kosztów uzyskania przychodu), składki na ubezpieczenie zdrowotne, wpłaty na IKZE i straty z lat ubiegłych.

Opodatkowani skalą natomiast oprócz wyżej wymienionych mogą rozliczyć się także wspólnie z małżonkiem bądź w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, skorzystać z ulg z tytułu dokonanych darowizn, rehabilitacyjnej, internetowej, odsetkowej i innych w ramach praw nabytych, a także tzw. ulgi na dzieci.

I tak jeżeli przedsiębiorca rozlicza się z nieuzyskującym dochodów małżonkiem bądź jako osoba samotnie wychowująca dzieci (gdy nie dolicza do swoich dochodów, dochodów dziecka), próg opłacalności na rzecz skali podatkowej wynosi nie niespełna 100 tys. zł, a prawie 200 tys. zł. Ulga na dzieci pozwala zaś zaoszczędzić na samym podatku od kilku do nawet kilkunastu tysięcy złotych, w zależności od liczby posiadanych pociech, uprawniających do ulgi. W związku z tym nawet przy dochodzie ponad 200 tys. zł podatnik opodatkowany skalą podatkową może zapłacić mniej podatku od liniowca.

Trudno natomiast porównywać skalę podatkową z formami uproszczonymi. Tutaj bowiem bardzo dużo zależy od ponoszonych kosztów uzyskania przychodu, które przy formach zryczałtowanych nie są brane pod uwagę.

Skala podatkowa = podatek od dochodu

Przedsiębiorcy decydujący się na opodatkowanie skalą podatkową płacą podatek od uzyskanego dochodu, a więc różnicy pomiędzy przychodem a kosztami jego uzyskania. Będąc bardziej dokładnym należy powiedzieć, iż podatek ten liczy się nie od dochodu a podstawy opodatkowania, czyli dochodu pomniejszonego o przysługujące odliczenia.

Ponieważ opodatkowany jest dochód, przedsiębiorcy są obowiązani prowadzić odpowiednie urządzenia księgowe, które pozwolą na określenie jego wysokości. Dlatego też decydując się na tę formę opodatkowania dany podatnik będzie musiał zaprowadzić jedną z dwóch form ewidencji: podatkową księgę przychodów i rozchodów tudzież księgi rachunkowe.

Księga przychodów i rozchodów jest ewidencją prowadzoną wyłącznie na potrzeby podatku dochodowego. Przepisy podatkowe też określają, jak to urządzenie należy prowadzić. Księgi rachunkowe natomiast prowadzi się zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Jest to niezwykle istotne. Prawo bilansowe bowiem niekiedy w inny sposób nakazuje określać dzień poniesienia kosztu czy uzyskania przychodu (a także nieco inaczej powyższe definiuje), aniżeli prawo podatkowe. Dlatego też prowadząc księgi rachunkowe często należy dokonywać odpowiednich korekt księgowań, aby prawidłowo ustalić dochód na potrzeby podatku dochodowego.