Darowizna i aport to ponowna amortyzacja środka trwałego

Przeczytaj także: Amortyzacja nieruchomości wniesionej do spółki jawnej aportem

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Matka wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak on (wynajem nieruchomości). Wykorzystuje w niej nieruchomość nabytą w wyniku zniesienia w 2003 r. wspólnoty majątkowej ze swoim mężem. Budynek (stanowiący środek trwały firmy matki wnioskodawcy) ten został przez nią w całości zamortyzowany przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacji (jest on używany od 1920 r.). Obecnie matka wnioskodawcy zamierza mu darować wskazany budynek, który następnie wnioskodawca uzna za swój środek trwały podlegający amortyzacji. Wnioskodawca zamierza dokonać niezbędnych napraw i modernizacji budynku koniecznych z uwagi na jego znaczne zużycie, po czym wniesie aportem przedmiotową nieruchomość do spółki jawnej, której wspólnikami będą zainteresowany oraz jego matka. Spółka będzie kontynuowała działalność gospodarczą polegającą na wynajmie wskazanej nieruchomości.

Wnioskodawca zadał pytanie, czy spółka będzie mogła kontynuować amortyzację budynku zgodnie z wartością początkową oraz metodą amortyzacji określoną przez niego w swojej firmie? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030), spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Stosownie do postanowień art. 8 § 1 ww. ustawy, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników. Majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia (art. 28 k.s.h.).

Kliknij, aby powiekszyć

fot. kozirsky - Fotolia.com

Darowizna i aport to ponowna amortyzacja środka trwałego

Wartość początkową środka trwałego wniesionego aportem do spółki osobowej, który wcześniej stanowił środek trwały działalności gospodarczej podatnika go wnoszącego do tej spółki, a który to podatnik otrzymał wcześniej w darowiźnie, należy określić w wartości przyjętej do ewidencji środków trwałych podatnika wnoszącego go aportem do spółki.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 w ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.
W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.