eGospodarka.pl
eGospodarka.pl poleca

eGospodarka.pl › Podatki › Interpretacje i wyjaśnienia › Wynajem domu: budowa pozbawia przyspieszonej amortyzacji

Wynajem domu: budowa pozbawia przyspieszonej amortyzacji

2015-05-29 12:36

Przeczytaj także: Indywidualna stawka amortyzacji lokalu mieszkalnego


Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynków (lokali) przewiduje art. 22j ust. 1 pkt 3 i 4 ww. ustawy. Z jego treści wynika, że – z zastrzeżeniem art. 22l, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

- dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 – 10 lat, z wyjątkiem:
a. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
b. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

– dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata (pkt 3),

- dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % – 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat (pkt 4).

Przy czym w myśl art. 22j ust. 3 ww. ustawy – środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:
1. używane – jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy lub
2. ulepszone – jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Powyższy zapis należy rozumieć w ten sposób, że indywidualne stawki amortyzacyjne mogą być ustalane jedynie dla takich środków trwałych, które – w rozumieniu ustawy – są albo używane, albo ulepszone, a ponadto nie były wcześniej wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podatnika. Stwierdzić zatem należy, że cyt. wyżej art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do wytworzonych środków trwałych.

Tymczasem z wniosku wynika, że budynek mieszkalny, który Wnioskodawca wraz z małżonkiem zamierzają wynająć i dochody z najmu opodatkować w ramach tzw. najmu prywatnego został przez małżonków wybudowany we własnym zakresie. Stąd Wnioskodawca powziął wątpliwość jak należy rozumieć pojęcie „nabycia” przy definicji używanego środka trwałego.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że do wskazanego we wniosku środka trwałego nie można będzie zastosować indywidualnej stawki amortyzacyjnej – stosownie do art. 22j ust. 1 ww. ustawy – ponieważ został on wytworzony we własnym zakresie. Z treści cytowanego przepisu wynika bowiem wprost, że indywidualne stawki amortyzacyjne można ustalić dla używanych lub ulepszonych środków trwałych. Pojęcie „nabycia” środka trwałego, wbrew przekonaniu Wnioskodawcy, nie obejmuje jego wytworzenia, a z taką sytuacją mamy do czynienia w rozpatrywanej sprawie.

Środkiem trwałym będzie tutaj budynek mieszkalny, który Wnioskodawca wraz z małżonkiem wybudowali we własnym zakresie, z własnych środków ponosząc wydatki na tę budowę. To że Wnioskodawca z małżonkiem nabywali w celu budowy materiały i usługi nie oznacza bynajmniej, że nabyli budynek. Małżonkowie ponosili koszty procesu budowlanego, którego zakończeniem było wybudowanie budynku mieszkalnego. Ów budynek będzie środkiem trwałym, do którego odnosi się termin „nabycie” w art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Termin „nabycie” nie może być odnoszony do nabycia materiałów i usług służących budowie, gdyż one nie są środkiem trwałym – jest nim dopiero budynek i przepis art. 22j ust. 3 pkt 1 stanowi o tym jednoznacznie odwołując się do środków trwałych, o których mowa w ust. 1 pkt 3 (budynków, lokali i budowli). Nabycie środka trwałego należy bezwzględnie odróżnić od jego wytworzenia, gdyż rozróżnienie takie czyni sama ustawa. Zawsze łączy ona nabycie środka trwałego z różnymi formami przeniesienia prawa własności do tego środka trwałego, natomiast wytworzenie środka trwałego utożsamia z procesem twórczym.

Nie jest to przy tym tylko rozumienie potoczne słowa „nabycie”, ale rozumienie ustawowe, którym posługują się przepisy dotyczące amortyzacji np. art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie pozostawiają one wątpliwości, że Wnioskodawca nie nabył środka trwałego, ale wytworzył go z małżonkiem we własnym zakresie. Budowa domu jest procesem budowlanym a nie nabywaniem tego domu w częściach, jak usiłuje dowodzić Wnioskodawca. Na małżonków nie przenoszono prawa własności do części domu, dom powstał dopiero po jego wybudowaniu, a małżonkowie ponieśli koszt tego wybudowania. Ponieśli zatem koszt wytworzenia środka trwałego, a wytworzenie nie jest nabyciem co jasno wynika z przepisów ustawy.

Skoro tak, to wynajmowany budynek nie będzie używanym środkiem trwałym w rozumieniu art. 22j ust. 3 ww. ustawy, ponieważ przepis ten dotyczy środków trwałych nabytych a nie wytworzonych. Wyjaśnić należy Wnioskodawcy, że każdy przepis stawia podatników w różnej sytuacji względem siebie – zawsze bowiem będą tacy podatnicy, którzy spełniają wymienione w nim przesłanki i tacy, którzy ich nie spełniają. Przesłanki wprowadzane są jednak w drodze ustawy i są prawem powszechnie obowiązującym – tak Wnioskodawcę jak i każdego innego podatnika. To że Wnioskodawca nie spełnia przesłanek z art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy nie upoważnia go do niestosowania przepisu w takim kształcie, w jakim stworzył go ustawodawca.

Wobec tego w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego nie ma zastosowania cytowany powyżej przepis art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, umożliwiający ustalenie indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla używanych środków trwałych. Biorąc pod uwagę powyższy fakt należy stwierdzić, że wskazany we wniosku środek trwały należy amortyzować zgodnie z art. 22i ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, tj. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do tej ustawy. (…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów
Przeczytaj także: Służbowe mieszkanie może nie stanowić kosztów podatkowych Służbowe mieszkanie może nie stanowić kosztów podatkowych

poprzednia  

1 2

oprac. : Ministerstwo Finansów

Więcej na ten temat: Środki trwałe, ewidencja środków trwałych, PKPiR, wyposażenie, majątek firmy, koszty podatkowe, koszty uzyskania przychodu, koszty uzyskania przychodów, amortyzacja, amortyzacja środków trwałych, podatek od najmu

Następny artykuł

Rower w działalności gospodarczej z amortyzacją jednorazową

Rower w działalności gospodarczej z amortyzacją jednorazową

Skomentuj artykuł Opcja dostępna dla zalogowanych użytkowników - ZALOGUJ SIĘ / ZAREJESTRUJ SIĘ

Komentarze (0)

DODAJ SWÓJ KOMENTARZ

Najnowsze w dziale Podatki

Polecamy

Artykuły promowane

newsletter rss rss Podatki

Eksperci egospodarka.pl

1 1 1

Najpopularniejsze galerie

Najnowsze w serwisie

Wpisz nazwę miasta, dla którego chcesz znaleźć urząd skarbowy lub izbę skarbową.

Wzory dokumentów

Bezpłatne wzory dokumentów i formularzy.
Wyszukaj i pobierz za darmo: