Wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług w podatku VAT

Przeczytaj także: Świadczenie usług w VAT: zagraniczne wirtualne biuro kontrahenta

Miejsce wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług dla celów VAT

Miejscem wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług na gruncie podatkowym nie zawsze jest miejsce, w którym sprzedawca faktycznie wykonuje usługę. A ponieważ miejsce świadczenia usługi ma znaczenie dla celów podatkowych (ustalenie miejsca opodatkowania), należy poznać przepisy ustawy o VAT definiujące te kwestie.

Miejsce świadczenia usług na rzecz firm z UE

Artykuł 28b ustawy o VAT określa ogólne zasady ustalania miejsca wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług na rzecz innych firm, stanowiąc, że miejscem tym jest siedziba działalności gospodarczej nabywcy. Nie ma zatem znaczenia, gdzie znajduje się sprzedawca w momencie świadczenia usługi.

Miejsce świadczenia usług na rzecz osób prywatnych z UE

Artykuł 28c ustawy o VAT definiuje zasady ustalania miejsca wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług na rzecz osób prywatnych. Przepisy stanowią, że w takim przypadku jest nim siedziba usługodawcy. Jest to zatem sytuacja odwrotna niż przy usługach na rzecz firm.

Wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług wymaga rejestracji dla celów VAT-UE

Głównym obowiązkiem wynikającym z podjęcia świadczenia wewnątrzwspólnotowego usług jest rejestracja do celów VAT UE. Dokonuje się tego, składając w urzędzie skarbowym wniosek VAT-R (wypełniając przede wszystkim część C.3.). Obowiązek rejestracji dotyczy zarówno czynnych, jak i zwolnionych podatników VAT. W momencie rejestracji przedsiębiorca otrzymuje tzw. NIP europejski, czyli przedrostek PL przed swoim dotychczasowym NIP-em.

Dokumentowanie wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług

Wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług dokumentowane jest fakturą. Gdy kupującym jest firma - czyli podatnik z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej - faktura w polu danych sprzedawcy i nabywcy powinna zawierać ich numery VAT-UE.

Gdy polska firma świadczy usługi na rzecz osób prywatnych z UE, na fakturze stosuje się zwykle polską stawkę VAT bez konieczności zamieszczania dodatkowych adnotacji. Wyjątkiem będą usługi, dla których miejscem opodatkowania nie będzie kraj sprzedawcy, czyli np. usługi elektroniczne. W ich przypadku opodatkowanie powinno nastąpić w kraju nabywcy. Jest to w obecnej sytuacji wyjątek - osoby prywatne same nie opodatkują nabycia, stąd obowiązek odprowadzenia zagranicznego podatku VAT od tej transakcji spoczywa na sprzedawcy. Ma on wówczas dwa rozwiązania: rejestrować się do VAT w każdym kraju, do którego sprzedaje swoje usługi elektroniczne lub skorzystać z procedury VAT-MOSS, która uprości procedurę i ograniczy konieczność rejestracji w każdym z krajów.

Rozliczenie podatkowe wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług

Przy podatkowym rozliczaniu wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług, poza koniecznością wystawienia faktury polski sprzedawca musi jeszcze wykazać sprzedaż w odpowiednich deklaracjach VAT.

Usługi, które są opodatkowane w kraju nabywcy, czyli do których ma zastosowanie art. 28b, sprzedawca wykazuje w pozycji deklaracji VAT zatytułowanej “Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”. Ponadto należałoby transakcję wykazać również w pozycji: “w tym świadczenie usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy”. Zatem na deklaracji VAT kwota transakcji wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług będzie widniała dwa razy.

Dodatkowo wartość usług świadczonych w UE, dla których podatnikiem jest nabywca, będzie wykazywana w tzw. informacji podsumowującej VAT-UE - czyli w dodatkowej deklaracji poza deklaracją VAT-7/VAT-7K. Transakcje świadczenia usług wewnątrzwspólnotowych wykazuje się tam w rozbiciu na poszczególnych kontrahentów, uzupełniając część E formularza (w przypadku braku miejsca należy skorzystać z załącznika VAT-UE/C).

Usługi wykonane na rzecz osób prywatnych z Unii, które sprzedawca opodatkowuje w Polsce, powinny zostać ujęte wyłącznie w deklaracji VAT-7/VAT-7K, na takich samych zasadach co transakcje krajowe.

Wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług nie jest zatem trudne w rozliczaniu. Wymaga jednak od podatników dopełnienia obowiązków rejestracyjnych, a następnie prawidłowego udokumentowania i opodatkowania, kończąc na wykazaniu w odpowiednich deklaracjach podatkowych.