Ulga rehabilitacyjna: ważna data ustalenia stopnia niepełnosprawności

Przeczytaj także: Podatek liniowy: nawet zawieszona firma wyłącza preferencyjne opodatkowanie

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca w lutym 2018 r. przebywał na turnusie rehabilitacyjnym, za co posiada fakturę za przebyte leczenie. W tym roku też zaczął starać się o orzeczenie inwalidztwa. Decyzję lekarską, w której ustalono u niego umiarkowany stopień niepełnosprawności, otrzymał w lipcu 2018 r. Ustalony stopień niepełnosprawności w decyzji tej datuje się od 10 maja 2018 r.

Wnioskodawca zadał pytanie, czy w zeznaniu podatkowym za rok 2018 może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatki za powyższy pobyt? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.) – w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2019 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. vchalup - Fotolia.com

Rozliczanie wydatków rehabilitacyjnych

Orzeczenie o niepełnosprawności wskazuje m.in. datę, od kiedy zostaje ustalony stopień niepełnosprawności. Data ta ma ogromne znaczenie dla fiskusa przy rozliczeniach podatkowych. Dopiero bowiem od niej mogą być rozliczane wydatki w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
b. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a. całkowitą niezdolność do pracy albo
b. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 5 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym.

Stosownie do art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że odliczeniu od dochodu podlegają wydatki poniesione przez osobę niepełnosprawną (czyli posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez odpowiedni organ) za opłacenie przez tą osobę pobytu na turnusie rehabilitacyjnym. (…)

W związku z tym nie kwestionując zasadności dokonania wydatków na opłacenie pobytu na turnusie rehabilitacyjnym - stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie może dokonać odliczenia wydatków poniesionych w lutym 2018 r. na ten cel, albowiem ww. wydatek poniesiony został w okresie, gdy nie posiadał jeszcze orzeczenia o niepełnosprawności. Z wydanego zaś Wnioskodawcy orzeczenia wynika, że ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 10 maja 2018 r., natomiast daty powstania niepełnosprawności nie da się ustalić. (…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów