Strata w towarach a koszty uzyskania przychodu

Przeczytaj także: Diety za podróż służbową w kosztach uzyskania przychodu

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Art. 23 cytowanej ustawy zawiera katalog wydatków, których nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.

Ważne jest więc, aby występował związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem oraz nie został on wymieniony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca ponadto wskazał, iż wydatek ten nie musi być poniesiony w związku z osiągnięciem przychodu – jego poniesienie może być związane z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Przedsiębiorcy kupują towary w celu ich dalszej odsprzedaży. Zatem ich sprzedaż ma co do zasady przynosić przychód. Wydatek poniesiony na zakup towaru można więc uznać za koszt uzyskania przychodu zgodnie z definicją wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. W katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów nie znalazły się natomiast straty w towarach. Brak jest zatem podstaw do wyłączenia takiego wydatku z kosztów uzyskania przychodu. Wspomnieć jednak należy, iż strata taka nie może wynikać z winy podatnika. Aby więc uznać za koszty uzyskania przychodu stratę powstałą w wyniku zniszczenia części towarów handlowych – należy wykazać iż powstała ona niezależnie od podatnika, oraz że dokonał on właściwej staranności w celu zabezpieczenia towaru. Jeżeli natomiast wyniknie ona z zaniedbania podatnika – nie będzie mogła zostać uznana za koszty uzyskania przychodów.

Pamiętać także należy, iż powstałą stratę należy odpowiednio udokumentować. Do tego celu służy przeważnie protokół strat. Powinien on zawierać przynajmniej takie informacje jak szczegółowy opis zdarzenia, które spowodowało powstanie straty w towarach handlowych, wartość poniesionej straty oraz spis towarów, które uległy zniszczeniu.

Właściwe udokumentowanie powstałej straty (a więc spisanie szczegółowego protokołu) może bowiem okazać się bardzo cennym dowodem w przypadku kontroli z urzędu skarbowego.

Reasumując – jeżeli powstała u podatnika strata w wyniku zniszczenia towarów handlowych – zostanie ona uznana za koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że nie nastąpiła z winy podatnika, dokonał on prawidłowego zabezpieczenia towaru oraz powstała strata została odpowiednio udokumentowana.