Sąd jako płatnik a zlecenie dla nierezydenta

Przeczytaj także: Umowa zlecenie a o pracę: podatkowe skutki błędów

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

W zapytaniu wyjaśniono, że w roku 2006 sąd dokonywał wypłaty wynagrodzenia na rzecz tłumacza przysięgłego, potrącając stosowną zaliczkę na podatek dochodowy, a po zakończeniu roku wystawił informację PIT-11/8B. W roku 2007 tłumacz poinformował sąd, że pod koniec 2005 r. przeniósł on swoje centrum życiowe na terytorium Węgier i nie jest już rezydentem polskim. Zwrócił się on także do sądu o ponowne obliczenie zaliczek na podatek dochodowy oraz wystawienia nowego druku rozliczenia rocznego, dotyczącego roku 2006 oraz o ewentualny zwrot nadpłaconego podatku. W związku z powyższym sąd wystąpił z zapytaniem, czy powinien on jako płatnik potrącić zaliczki na podatek dochodowy z wynagrodzenia tłumacza, który nie jest rezydentem polskim, a jeśli tak to w jakiej wysokości oraz jaką informację powinien wystawić po zakończeniu roku? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) jeżeli osoby fizyczne nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a (tj. nierezydentów), przychodów m.in. z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 (m.in. przychody z umowy zlecenia) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W myśl art. 29 ust. 2 cytowanej ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe, pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Obowiązek sporządzenia informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Polsce miejsca zamieszkania, oznaczonej jako IFT-1/IFT-1R wynika z przepisu art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Obowiązek ten dotyczy więc osób fizycznych będących przedsiębiorcami oraz osób prawnych i ich jednostek organizacyjnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które w ciągu roku podatkowego pobierają zryczałtowany podatek od należności osób objętych ograniczonym obowiązkiem podatkowym, z tytułów określonych w m.in. art. 29 ustawy, czyli na przykład z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 ustawy.
Ponadto, z art. 42 ust. 6 ustawy wynika, że ww. podmioty omawianą informację sporządzają i przekazują również w sytuacji gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie są obowiązane do poboru zryczałtowanego podatku z ww. tytułów.

Ustawodawca przewidział trzy terminy dla sporządzenia informacji podatkowej IFT-1/IFT-1R, t.j.: do końca lutego roku następującego po roku podatkowym (art. 42 ust. 2 ), do dnia zaprzestania działalności – w razie zaprzestania przez płatnika prowadzenia działalności przed końcem lutego roku następującego po roku podatkowym (art. 42 ust. 3) oraz w terminie 14 dni – od dnia złożenia wniosku przez podatnika (art. 42 ust. 4).

Reasumując, w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że Sąd jako płatnik ma obowiązek pobrać i odprowadzić na konto właściwego urzędu skarbowego zaliczkę na zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów tłumacza nie będącego rezydentem polskim, uzyskującego przychód z tytułu umowy zlecenia - w wysokości 20% przychodu (chyba, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje inną stawkę tego podatku i zleceniobiorca udokumentował miejsce zamieszkania certyfikatem rezydencji) i sporządzić informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Polsce miejsca zamieszkania (IFT-1/IFT-1R).(…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów