Amortyzacja jednorazowa a zaliczka na podatek

Przeczytaj także: Leasing = mniejsza zaliczka na podatek?

Podstawowym sposobem obniżenia zaliczki na podatek dochodowy jest nabycie środków trwałych, które mogą zostać zamortyzowane jednorazowo. Z przywileju takiego mogą jednak skorzystać tylko ci przedsiębiorcy, którzy zaliczają się do małych podatników lub podatników, którzy w danym roku rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej. Co istotne, takie rozwiązanie jest korzystniejsze niż zakup towarów na zapas, gdyż te uwzględnia się w remanencie, który wykorzystuje się do wyliczenia dochodu na koniec roku podatkowego.

Powyżsi podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Po przeliczeniu w 2008 r. daje to limit 188 tys. zł. Przy określaniu tego limitu nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 3 500 zł.

Warto w tym miejscu wspomnieć, że limit ten odnawia się każdego roku, ale niewykorzystany nie przechodzi na lata następne. Przedsiębiorcy nie powinni zatem odkładać decyzji o zakupie środków trwałych, na które taka amortyzacja przysługuje, na następny rok.

Odpisów amortyzacyjnych w powyższy sposób można dokonywać nie wcześniej, niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wskazuje na to art. 22k ust. 8 ustawy o PIT.

Powyższe oznacza, że podatnik może dokonać zaliczenia wydatku do kosztu zarówno w miesiącu, w którym środek trwały kupił i wprowadził do ewidencji środków trwałych, w miesiącu następnym lub w dowolnym innym.

To w sumie jedyne warunki, jakie trzeba spełniać, aby z jednorazowej amortyzacji skorzystać. Podatnik nie traci zatem prawa do niej, jeżeli jego zakupy inwestycyjne w danym roku w sumie przekraczają równowartość 50 tys. euro. Bez znaczenia pozostaje także sposób, który wybierze on do rozliczenia wydatków na zakup środków trwałych, które przekroczą w danym roku ten limit (metoda liniowa, degresywna) czy też dokona zakupów tych z nich, które znajdują się w katalogu środków trwałych, do których amortyzacji jednorazowej zastosować nie można (przykładowo samochód osobowy, czy też budynki). Bez znaczenia pozostaje tutaj także fakt, czy podatnik rozlicza się z podatku dochodowego wg skali podatkowej, czy też opłaca podatek dochodowy wg stawki liniowej.

Ważne jest także to, że z amortyzacji jednorazowej można skorzystać wielokrotnie w trakcie roku. Istotne jest jedynie, aby suma dokonanych odpisów w ten sposób nie przekroczyła w danym roku równowartości 50 tys. euro.

Jeżeli jednak kolejny zakup inwestycyjny spowoduje przekroczenie równowartości 50 tys. euro, bezpośrednio w koszty podatnik może wliczyć jedynie różnicę pomiędzy limitem a kwotą, która została już wykorzystana w ramach amortyzacji jednorazowej. Pozostałą część wartości początkowej podatnik musi amortyzować na zasadach ogólnych i to w dodatku dopiero od następnego roku.