Świadczenia pracownicze a opodatkowanie VAT

Przeczytaj także: BHP w firmie a nieodpłatne świadczenia w VAT

W przypadku miesięcznego rozliczania VAT z prawa do odliczenia podatku naliczonego skorzystać można, co do zasady, w deklaracji za miesiąc otrzymania faktury lub w deklaracji za jeden z dwóch kolejnych miesięcy. Pamiętać jednak należy, że od tej zasady jest kilka wyjątków, m.in. w przypadku faktur dokumentujących nabycie mediów. Oczywiście, jeśli podatnik nie dokona odliczenia podatku naliczonego w ustawowych terminach, to może dokonać korekty odpowiedniej deklaracji VAT w ciągu pięciu lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do odliczenia. W przypadku gdy kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Także w przypadku braku czynności opodatkowanych w danym miesiącu podatek naliczony należy ująć w deklaracji VAT za miesiąc otrzymania faktury bądź za jeden z dwóch kolejnych miesięcy.

CZY SPÓŁKA MOGŁABY POMNIEJSZAĆ PODATEK VAT NALEŻNY O PODATEK NALICZONY PRZY ZAKUPIE POSIŁKÓW PROFILAKTYCZNYCH DLA PRACOWNIKÓW?

W opisanej sytuacji przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje zatem wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki: odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powołany wyżej przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czynności zwolnione od podatku VAT, czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT).

Jednocześnie podkreślić należy, iż realizacja prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest obostrzona ograniczeniami zawartymi w dziale IX powołanej ustawy. Ustawodawca umożliwił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem jednakże spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, np. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Jedno z takich ograniczeń wskazane zostało w art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b) tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób. Oznacza to, że ograniczenie możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony ma zastosowanie wyłącznie w przypadku usług gastronomicznych, poza ww. wyjątkiem.

Wskazać należy, iż kwestie dotyczące wydawania pracownikom posiłków profilaktycznych reguluje przepis art. 232 Kodeks pracy, zgodnie z którym pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Rodzaje tych posiłków, wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania określone zostały w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28.05.1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz.U. Nr 60 poz. 279). I tak, zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, posiłki powinny zawierać około 50–55% węglowodanów, 30–35% tłuszczów, 15% białek oraz posiadać wartość kaloryczną około 1000 kcal.