Podatek od środków transportowych w kosztach firmy

Przeczytaj także: Podatek od środków transportowych a koszty firmy

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem od środków transportowych podlegają:

1. samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony i poniżej 12 ton;
2. samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej równej lub wyższej niż 12 ton;
3. ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów od 3,5 tony i poniżej 12 ton;
4. ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów równej lub wyższej niż 12 ton;
5. przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym posiadają dopuszczalną masę całkowitą od 7 ton i poniżej 12 ton, z wyjątkiem związanych wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego;
6. przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym posiadają dopuszczalną masę całkowitą równą lub wyższą niż 12 ton, z wyjątkiem związanych wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego;
7. autobusy.

Kto go musi płacić? Przede wszystkim osoby fizyczne i prawne będące właścicielami powyższych środków transportowych. Co do zasady podmioty te w terminie do 15 lutego danego roku z tego tytułu muszą składać deklaracje na podatek od środków transportowych za dany rok podatkowy (oznaczone symbolem DT-1) oraz wpłacać sam podatek w dwóch ratach (z reguły jest to 15 luty i 15 września każdego roku), proporcjonalnie do czasu trwania obowiązku podatkowego.

Jeżeli jednak takie środki transportowe są wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, przedsiębiorca wartość powyższego podatku może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Spełnia on bowiem ogólną definicję kosztu i nie znalazł się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu. Jest to koszt ogólny prowadzenia działalności inny, aniżeli bezpośrednio związany z przychodami i należy ująć go w kosztach w dacie poniesienia.

W przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów dniem poniesienia kosztu jest dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Dokumentem stanowiącym podstawę do ujęcia w kosztach uzyskania przychodu wartości podatku od środków transportowych jest zatem sporządzona przez podatnika deklaracja na potrzeby tego podatku (DT-1). Wydatek taki stanie się kosztem w dacie wystawienia tej deklaracji. Należy ująć go w kolumnie 13 księgi „Pozostałe wydatki”.

Co się natomiast tyczy podatników prowadzących księgi rachunkowe, ustawy podatkowe wskazują, że dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który ujęto go w tych księgach (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury lub rachunku, albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku powyższych. Tutaj zatem podatek ten stanie się kosztem w dniu, na który został on ujęty jako koszt w księgach rachunkowych.

Zarówno w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów jak i księgi rachunkowe na dzień ujęcia kosztu nie ma wpływu data zapłaty podatku od środków transportowych (czy jego rat).