Kiedy rozliczyć VAT od refakturowania mediów?

Przeczytaj także: Wynajem lokali: podatek VAT od refakturowania mediów

Co do zasady wszystkie czynności towarzyszące świadczeniu głównemu powinny być do niego wliczane. W zakresie rozliczania mediów przy usługach najmu nieruchomości wypowiedział się TSUE. Uznał on, że w pewnych okolicznościach media takie mogą być rozliczane odrębnie od samej usługi najmu.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 10.04.2017 r. nr 2461-IBPP2.4512.228.2017.1.MK wyjaśnił, że w celu ustalenia, czy usługi najmu i dostawy mediów stanowią niezależne świadczenia, w pierwszej kolejności należy wziąć pod uwagę fakt, że jeżeli najemca ma możliwość wyboru świadczeniodawców lub sposobów korzystania z danych towarów lub usług, świadczenia odnoszące się do tych towarów lub usług co do zasady mogą być uważane za odrębne od najmu. W szczególności, jeżeli najemca może decydować o swoim zużyciu wody, energii elektrycznej lub energii cieplnej, które może być stwierdzone poprzez założenie indywidualnych liczników i na tej podstawie fakturowane, świadczenia odnoszące się do tych towarów lub usług co do zasady mogą być uważane za odrębne od najmu. Taką samą zasadę należy również przyjąć w przypadku, gdy umowa przewiduje odrębne rozliczanie mediów, a wysokość opłaty z tego tytułu ustalana jest w umowie na podstawie kryteriów innych niż opomiarowanie według liczników, uwzględniających zużycie tych mediów przez najemcę.

Przy określaniu zasad rozliczania takiej usługi należy zacząć od art. 8 ust. 2 ustawy o VAT mówiącego, że gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Organ podatkowy w przytoczonej interpretacji uznał, że powyższe dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia usługi dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Ustawa o VAT nie definiuje przy tym pojęcia refaktury. W praktyce przyjmuje się natomiast, że jest nią faktura VAT wystawiona przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą (czyli podmiotem faktycznie świadczącym usługę), a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Powyższe jest odsprzedażą usług, gdy to jeden z podmiotów nabył je tylko po to, aby dalej je sprzedać, zaś ten (drugi) sprzedawca nie jest bezpośrednim usługodawcą.

Określenie obowiązku podatkowego przy refakturowaniu mediów

Ustawa o VAT nie zawiera odrębnych regulacji prawnych, które określałyby zasady powstawania obowiązku podatkowego od refakturowania mediów. Mówi za to, jak powstaje obowiązek podatkowy przy świadczeniu tego typu usług.

Organ podatkowy w przytoczonej interpretacji słusznie zauważył, że takie zasady określania momentu powstania obowiązku podatkowego należy stosować też do refakturowania mediów. W związku z tym należy przyjąć, że w przypadku odsprzedaży mediów ich faktycznemu odbiorcy obowiązek podatkowy będzie powstawał co do zasady w dacie wystawienia refaktury czynność tę dokumentującej.