Czy ograniczać koszty z tytułu przejazdów taksówkami?

Przeczytaj także: Samochody osobowe: czyli jak fiskus zarabia podnosząc podatki firmom

Z początkiem stycznia 2019 r. ustawodawca wyłączył z kosztów podatkowych część opłat za najem samochodów osobowych, ich leasing czy wydatków eksploatacyjnych. Przypomnijmy, nie zalicza się do kosztów podatkowych dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy (225.000 zł w przypadku samochodów elektrycznych).

Nadto nie uważa się za koszty uzyskania przychodów także 25% poniesionych wydatków, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Ustawodawca wprowadził zatem do ustaw o podatku dochodowym dwa nowe ograniczenia. Pierwsze z nich, zgodnie z uzasadnieniem projektu do nowelizacji, miało na celu zrównanie zasad podatkowego rozliczania korzystania z samochodów osobowych niezależnie od tytułu prawnego, na podstawie którego ono następuje (czyli własność, leasing, najem itd.).

Wskazane ograniczenie dotyczy jednakże generalnie opłat związanych z samochodami osobowymi wykorzystywanymi przez podatnika samodzielnie. Inaczej wydaje się być w przypadku opłat za usługi taksówkowe, a więc wynajem samochodu z kierowcą. Tutaj zdaniem autora stosowanie limitu 150.000 zł nie ma uzasadnienia chociażby z tego względu, że nie dysponuje pojazdem w sposób samodzielny i dowolny, a jedynie zamawia określony kurs (przejazd). Koszt zatem w ten sposób nie powinien być limitowany.

Również drugie z ograniczeń, czyli wyłączenie z kosztów 25% faktycznie poniesionego wydatku, także nie powinno tutaj być stosowane. Ograniczenie to ma bowiem dotyczyć wydatków związanych z eksploatacją samochodów osobowych wykorzystywanych przez przedsiębiorców do tzw. celów mieszanych, a więc zarówno na potrzeby działalności gospodarczej jak i jazdy prywatne. Trudno doszukiwać się celu prywatnego w przypadku podróży służbowej, a więc odbywanej w związku z wykonywaną pracą czy prowadzoną działalnością gospodarczą, gdzie dodatkowo zamówiony pojazd tylko na określonym kursie prowadzi osoba z zewnątrz.