Wynagrodzenie za czas postoju a koszty podatkowe firmy

Przeczytaj także: Diety za podróż służbową w kosztach uzyskania przychodu

Odpowiedź
W sytuacji opisanej w pytaniu doszło do wypłaty wynagrodzenia za czas przestoju, który regulują przepisy Kodeksu pracy, dalej: Kp. Pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania - 60% wynagrodzenia, wynagrodzenie to nie może być jednak niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów (art. 81 § 1 Kp). Takie wynagrodzenie przysługuje pracownikowi za czas niezawinionego przez niego przestoju. Jeżeli przestój nastąpił z winy pracownika, wynagrodzenie nie przysługuje.

Jakie argumenty przemawiają za zaliczeniem wynagrodzenia do kosztów?
Jednoznaczne stanowisko organów podatkowych dotyczące możliwości zaliczania do kosztów podatkowych wynagrodzeń za wykonaną pracę nie wzbudza zastrzeżeń. Wątpliwości mogą natomiast pojawić się w przypadku, gdy dochodzi do wypłaty wynagrodzenia za czas przestoju. W czasie przestoju pracownicy nie wykonują bowiem pracy, stąd trudno uznać, iż wynagrodzenia takie bezpośrednio wiążą się z przychodami osiąganymi przez firmę. Niemniej jednak należy stwierdzić, że wynagrodzenie takie, chociaż nie jest związane bezpośrednio z zyskiem osiąganym przez firmę, powinno zostać zaliczone do kosztów podatkowych pośrednich. Wynagrodzenie za czas przestoju jest bowiem, jeżeli chodzi o jego status prawny, równoznaczne z wynagrodzeniem za świadczoną przez pracownika pracę, a jego wypłata jest obligatoryjna (na podstawie przywołanych powyżej przepisów prawa pracy). A zatem pomimo, że nie wiąże się ono bezpośrednio z osiąganym dochodem firmy, to ze względu na jego obligatoryjny charakter oraz fakt rzeczywistego wypłacenia (ciężar ekonomiczny faktycznie poniesiony przez pracodawcę), należy uznać wynagrodzenie takie za pośredni koszt podatkowy.

Podsumowując należy więc zaznaczyć, że w pojęciu wynagrodzenia z tytułu świadczenia pracy – w rozumieniu podatkowym - mieści się zarówno samo wynagradzanie za pracę (jak i jego poszczególne składniki - wynagrodzenie zasadnicze, premia, dodatki płacowe), a także inne świadczenia związane z pracą (np. za czas przestoju, świadczenia w naturze, itp.).

Ważne!
Przepisy prawa pracy mogą być zawsze stosowane w sposób korzystniejszy dla pracowników, niż nakazują to przepisy prawa. Jeżeli więc firma wypłaciła pracownikom wynagrodzenie za czas przestoju w wysokości większej niż obligatoryjne 60% stawki dziennej, to całość tej wypłaty (a nie tylko 60%) będzie stanowiła koszt podatkowy firmy.

Jak rozliczyć wynagrodzenie wypłacone zleceniobiorcom?
Nieco inna sytuacja natomiast powstaje w odniesieniu do zleceniobiorców, którzy nie są pracownikami firmy (nie dotyczą ich postanowienia Kodeksu pracy). Należy również zaznaczyć, że nie dochodzi w takim przypadku do wypłaty wynagrodzenia za wykonywanie pracy, lecz do wypłaty odszkodowania.
Do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się natomiast kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług (art. 16 ust. 1 pkt 22 updop). A zatem wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów nie dotyczy wszelkiego rodzaju odszkodowań, lecz odszkodowań z tytułów wskazanych w updop (wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług).


Tekst pochodzi z „Aktualności księgowych” - całkowicie bezpłatnych, najnowszych informacji, orzecznictwa oraz porad ekspertów dla księgowych.