Ulga rehabilitacyjna a samochód z kratką

Przeczytaj także: Rozliczenie roczne gdy etat, podatek liniowy i małoletnie dziecko

Rozpatrzmy następującą sytuację: Podatnik ma dziecko niepełnosprawne, które w 2009 r. woził na niezbędne zabiegi rehabilitacyjne swoim samochodem, w którym jest zamontowana kratka. Czy wydatki z tytułu używania tego samochodu na dowozy na zabiegi może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej?

Art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej updof) wskazuje, że podstawę obliczenia podatku pomniejsza się o wydatki na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Art. 26 ust. 7e updof doprecyzowuje tutaj, iż ulga rehabilitacyjna (czyli m.in. powyższe wydatki), oprócz osób niepełnosprawnych, przysługuje jedynie tym podatnikom, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.

Przytoczony art. 26 ust. 7a pkt 14 updof wskazuje, iż odliczeniu podlegają jedynie wydatki ponoszone na używanie do przewozów na niezbędne zabiegi samochodów osobowych. Ulga ta nie ma zastosowania zatem wtedy, gdy przewóz odbywał się autem ciężarowym. Jakie auto należy tutaj jednak traktować jako „osobowe” a jakie jako „ciężarowe”?

Definicja samochodu osobowego znalazła się w art. 5a pkt 19 updof. I tak pojęcie to oznacza pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:
a) pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,
b) pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,
c) pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,
d) pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
e) pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług,

W samochodzie z naszego przykładu została zamontowana kratka. W związku z tym rodzi się pytanie, czy samochód ten spełnia wymagania określone w lit. b). Jeżeli tak nie jest, czyli część ładunkowa nie przekracza 50% długości pojazdu, nasz podatnik z ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 7a pkt 14 updof będzie mógł skorzystać.