WDT i stawka VAT gdy dostawa towaru do innego państwa

Przeczytaj także: Wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru w deklaracji VAT

O tym, kiedy występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru, mówi art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Pierwsza z przytoczonych regulacji mówi, że przez WDT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju (a więc Polski) w wykonaniu czynności określonych w art. 7 (a więc traktowanych jako odpłatna dostawa towaru) na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Druga regulacja mówi zaś, że powyższe stosuje się, o ile nabywca towarów jest m.in. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Co niezwykle ważne, przytoczone przepisy nie wymagają, aby wywóz towarów musiał nastąpić na terytorium tego państwa członkowskiego, w którym ich nabywca ma swoją siedzibę. Dla WDT istotne jest jedynie, aby nastąpiło ich przemieszczenie z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego. Stąd też wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru wystąpi w sytuacji, gdy dany towar zostanie wywieziony z Polski do innego, niż siedziba nabywcy, państwa członkowskiego.

Niemniej sytuacja taka nie zwalnia sprzedawcy z obowiązku posiadania odpowiedniej dokumentacji potwierdzającej przemieszczenie towaru do miejsca przeznaczenia, która to potrzebna jest do zastosowania przez niego stawki VAT w wysokości 0%.

Przypomnijmy bowiem, że zgodnie z art. 42 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dowody, o których mowa wyżej w pkt 2 różnią się od siebie w zależności od tego, w jaki sposób odbywał się transport owych towarów. Są to mianowicie:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju (gdy korzystano z jego usług), tudzież – w przypadku gdy wywozu dokonywanego własnym środkiem transportu (sprzedawcy lub nabywcy)– dokument potwierdzający dane nabywcy i odbiorcy, adres dostawy, określenie towarów i ich ilości, potwierdzenie ich przyjęcia przez nabywcę, dane identyfikacyjne środka transportu (rodzaj oraz numer rejestracyjny)
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

Dowody te muszą łącznie jednoznacznie potwierdzać dostarczenie towaru do nabywcy znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Jeżeli warunku takiego potwierdzenia nie spełniają, można się posiłkować dodatkowymi dowodami wskazującymi na to, że WDT nastąpiła. W szczególności mogą to być:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
• dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.