Parkowanie samochodu osobowego pod domem z pełnym odliczeniem VAT

Przeczytaj także: Samochód osobowy/ciężarowy w firmie - odliczanie podatku VAT

Tak określone zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. To natomiast prowadzi do wniosku, że muszą istnieć także zabezpieczenia gwarantujące ich przestrzeganie.

Sąd przyznał przy tym (przeciwnie do fiskusa), że parkowanie samochodu w miejscu zamieszkania pracownika nie przekreśla pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego (organ podatkowy podnosił, że w takim przypadku nie da się chociażby wykluczyć dojazdu samochodem z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i odwrotnie, co nie może być uznane za związane z prowadzoną działalnością). WSA podkreślił, że na gruncie podatku dochodowego wykształcił się pogląd, że „(…) przejazdy pracowników mobilnych samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem zamieszkania lub jego pobliżu (parkowania), a miejscem wykonywania pracy - o ile nie służą osobistym celom pracowników, lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 tej ustawy, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy.(…)”

Nie ma żadnych przeszkód ku temu, by kwestie te podobnie rozumieć na gruncie podatku VAT. Trzeba tutaj jedynie zadbać o to, aby możliwość takiego parkowania pojazdu (poza siedzibą firmy) była uzasadniona specyfiką prowadzonej działalności, a podatnik zapewnił odpowiednie mechanizmy kontroli wykorzystywania samochodów pozostawionych pracownikom do dyspozycji jedynie na cele firmowe.

I przesłanki takie spełniła skarżąca spółka. Wyraźnie wskazała ona bowiem, że możliwość parkowania samochodów w miejscu zamieszkania użytkowników, bądź w jego pobliżu, zostanie określona w wewnętrznym regulaminie, oraz jest konieczna i uzasadniona specyfiką prowadzonej działalności (niezbędna mobilność określonych pracowników).

Zdaniem sądu spółka dopełniła zadość wymogom ustawowym w zakresie pełnego odliczenia podatku naliczonego. Z jednej strony bowiem sporządziła niezbędną dokumentację (w postaci ewidencji przebiegów pojazdu, regulaminów, oświadczeń podpisywanych przez użytkowników samochodów, kar za nieprawidłowe korzystanie z nich), z drugiej zaś wprowadziła system kontroli, czy samochody są użytkowane zgodnie z zakładanym przeznaczeniem.

Organ podatkowy natomiast stwierdził jedynie ogólnikowo, że w przedstawionej przez wnioskodawcę sytuacji nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania użycia samochodów do użytku prywatnego – z czym nie sposób się zgodzić. Nie wskazał przy tym jakie jeszcze konkretne, inne, niż opisane przez spółkę środki zabezpieczające i procedury winny być podjęte przez podatnika.

Zdaniem sądu, tak rygorystyczna interpretacja przepisów, za którą opowiada się organ powoduje, że sporne zapisy ustawy podatkowej nigdy nie mogłyby mieć zastosowania. Należy bowiem pamiętać, że dopóki mamy do czynienia z tzw. czynnikiem ludzkim, istnieje potencjalne zagrożenie, że dany pojazd może zostać wykorzystany do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą.

Takiej okoliczności nie da się całkowicie wyeliminować. Można jedynie stworzyć mechanizmy i zasady, które dadzą maksymalną gwarancję wykorzystywania ich wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

I takich obowiązków spółka dopełniła. Sporządziła bowiem stosowny regulamin, przestrzeganie którego zostało obwarowane różnymi sankcjami. Z zasadami korzystania z pojazdów zostali zapoznani ich użytkownicy, jak też została wprowadzona kontrola okresowa i w czasie rzeczywistym. Wydaje się w związku z tym, że wdrożone procedury stanowią wystarczające i obiektywne środki dla zabezpieczenia wykorzystania przedmiotowych pojazdów dla celów działalności gospodarczej.