Specjalne strefy ekonomiczne: pułapki działalności

Przeczytaj także: Program rządowy: Paszport do eksportu

Ważne są inwestycje albo zatrudnienie

W związku z powyższym inwestor musi sprostać kolejnej próbie, aby prawidłowo ocenić, czy dochód osiągnięty przez niego na terenie strefy i bez wątpienia objęty zakresem zezwolenia może zostać przez niego zwolniony z opodatkowania, czy jednak nie. Pojęciem kluczowym w tym miejscu jest maksymalna dopuszczalna intensywność pomocy. Jest ona ustalona w zależności od regionu, w jakim lokalizowana jest inwestycja i co do zasady przysługuje inwestorowi przez cały okres prowadzenia przez niego działalności gospodarczej na terenie strefy, na podstawie ważnego zezwolenia. Wielkość ta wyrażona jest procentowo i obecnie w przypadku Polski waha się od 30 do 50 proc. w zależności od województwa (małe i średnie przedsiębiorstwa mogą liczyć na dodatkowy bonus w postaci powiększenia intensywności o, odpowiednio, 20 i 10 punktów procentowych).

Jednak, aby dostarczyć informacji o konkretnej wartość pomocy, jaka przysługuje inwestorowi, nie wystarczy znajomość samej intensywności pomocy. Jak każda wielkość procentowa, musi ona najpierw zostać odniesiona do pewnej kwoty bazowej. W przypadku inwestorów strefowych bazową wartością będzie albo kwota wydatków inwestycyjnych poniesionych w okresie realizacji inwestycji na terenie strefy, albo suma dwuletnich kosztów zatrudnienia dla nowo tworzonych miejsc pracy. W wyniku przemnożenia jednej z tych wartości przez maksymalną dopuszczalną intensywność pomocy inwestor otrzyma konkretną wartość dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej (dopuszczalnej puli pomocy) przysługującej mu w związku z realizacją inwestycji.

Wydatki kapitałowe a koszty zatrudnienia

Warto wspomnieć, że wybór jednej z dwóch wspomnianych wartości bazowych dokonywany jest wyłącznie przez przedsiębiorcę, zgodnie z jego preferencjami. Z punktu widzenia korzyści finansowych, oczywiście najkorzystniejsze jest wybranie wyższej z obydwu kwot. Wbrew powszechnym oczekiwaniom nie jest to zawsze kwota wydatków inwestycyjnych. Co prawda, przy inwestycjach typu „green-field”, polegających na budowie nowych zakładów produkcyjnych, wydatki inwestycyjne są zwykle wielokrotnie wyższe od dwuletnich kosztów pracy, ale już w przypadku centrów usługowych zajmujących się chociażby prowadzeniem księgowości lub działalnością badawczo-rozwojową, koszty zatrudnienia stają się istotną pozycją kosztową. W efekcie coraz liczniejsze w Polsce podmioty z branży BPO (Business Process Offshoring) i SSC (Shared Services Center), które zatrudniają po kilkaset osób, wykorzystują właśnie dwuletnie koszty pracy do obliczenia przysługującej im puli pomocy.

Zwolnienie podatkowe przysługuje przedsiębiorcy strefowemu od momentu, gdy po uzyskaniu zezwolenia poniesie na terenie strefy pierwsze wydatki (w przypadku, gdy wartością bazową są wydatki inwestycyjne, muszą one przekroczyć 100 tys. euro), aż do chwili całkowitego wykorzystania dopuszczalnej puli pomocy, lub do końca okresu istnienia danej strefy ekonomicznej – w zależności od tego, który moment nastąpi wcześniej. Wykorzystanie pomocy jest więc procesem ciągłym. Podobnie ma się rzecz w przypadku ponoszenia wydatków inwestycyjnych lub kosztów pracy, gdyż to nie docelowe ich wartości stanowią podstawę obliczenia dostępnej puli, lecz kwoty faktycznie poniesione (zrealizowane w ujęciu kasowym). W konsekwencji, w trakcie prowadzenia działalności strefowej i korzystania ze zwolnienia podatkowego, podatnik powinien w sposób ciągły monitorować zarówno przyrastanie przysługującej mu puli pomocy, jak i jej bieżące wykorzystanie.