Zakończona amortyzacja a ulepszenie środka trwałego

Przeczytaj także: Budynek na cudzym gruncie jako inwestycja w obcym środku trwałym?

Zasady amortyzacji określają art. 22a – 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy te wskazują m.in., iż nabyte bądź wytworzone we własnym zakresie środki trwałe, których okres używania będzie dłuższy niż rok oraz których wartość początkowa przekracza 3 500 zł należy amortyzować. Amortyzacji tej dokonuje się od wartości początkowej środka trwałego. W zależności od sposobu uzyskania środka trwałego (zakup, darowizna, wytworzenie) jest ona ustalana w różny sposób.

Także roczne stawki amortyzacji różnią w zależności od tego, jaki składnik majątku będzie amortyzowany. Istotne jest tutaj również to, czy nabyty środek trwały jest używany, czy też będzie wykorzystywany w ciężkich warunkach itp. Niekiedy jest możliwa amortyzacja jednorazowa.

Dodatkowo wartość początkową środka trwałego, od której są naliczane odpisy amortyzacyjne, powiększa się o wydatki na jego ulepszenie w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W związku z powyższym, za każdym razem, gdy wydatki na ulepszenie środka trwałego w trakcie roku przekroczą 3.500 zł, należy o nie powiększyć wartość początkową, od której są obliczane odpisy amortyzacyjne. Będzie tak nawet w sytuacji, gdy podatnik ulepszy środek trwały już w całości zamortyzowany, a co za tym idzie, konieczne będzie wznowienie jego amortyzacji.

Art. 22h ust. 2 ustawy wskazuje, iż podatnicy co do zasady dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji dla danego środka trwałego przed rozpoczęciem jego amortyzacji, a wybraną w ten sposób metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania środka trwałego. Zgodnie z powyższym wybranej metody amortyzacji nie należy zmieniać przez cały okres amortyzowania środka trwałego. Tyczy się to także tych przypadków, w których dany składnik majątku ulega ulepszeniu, a więc również i w sytuacji opisanej we wstępie, tzn. gdy ulepszeniu zostaje poddany w całości już zamortyzowany środek trwały.

W przypadku ulepszenie środka trwałego, odpisy amortyzacyjne naliczane są od jego wartości początkowej powiększonej o wartość tego ulepszenia poczynając od pierwszego miesiąca następującego po tym, w którym miało miejsce to ulepszenie. W naszym przykładzie zatem będzie to maj 2009 r. Amortyzacja będzie dokonywana tak długo, aż łączna wartość odpisów amortyzacyjnych (tj. suma tych, które miały miejsce przed ulepszeniem jak i po ulepszeniu) osiągnie wartość początkową tego środka trwałego po jego ulepszeniu.