Wynagrodzenie zagranicznego artysty z 20% podatkiem u źródła

Przeczytaj także: Usługi pośrednictwa a podatek u źródła

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Teatr w ramach swojej działalności statutowej organizuje festiwal teatralny w Polsce. Zawrze on umowę o dzieło i wypłaci honorarium zagranicznej grupie - instytucji charytatywnej, posiadającej certyfikat rezydencji w Kanadzie. Grupa ta jest zwolniona w swoim kraju z podatku dochodowego.

Pieniądze zostaną wypłacone na podstawie wystawionej faktury bezpośrednio tej grupie. Występ artystów biorących udział w festiwalu nie będzie wykonywany w ramach wymiany (współpracy) kulturalnej uzgodnionej między Polską a Kanadą, zaś pobyt artystów w Polsce będzie w całości sfinansowany ze środków publicznych (dotacji podstawowej Urzędu Miasta na działalność statutową i dofinansowania z MKiDN).

Zadano pytanie, czy przy wypłacie wynagrodzenia grupie Teatr powinien pobrać podatek u źródła? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. andrys lukowski - Fotolia.com

Dochody artystów z karnym podatkiem

Zagraniczni artyści, którzy w Polsce uzyskują dochody z działalności artystycznej, muszą tu zapłacić 20% zryczałtowany podatek u źródła.

Zakres obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych wyznaczony jest bądź przez siedzibę lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bądź też przez dochody osiągane na tym terytorium. Uzyskanie dochodów na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej sprawia, że podatnicy osiągający taki dochód, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).

Oznacza to, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym koniecznym jest odwołanie się do regulacji Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem z dnia 14 maja 2012 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1371).

Zgodnie z dyspozycją art. 16 ust. 1 ww. Konwencji, bez względu na postanowienia artykułów 7 i 14, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie uzyskany z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, osobiście wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Natomiast, zgodnie z treścią ust. 2 tegoż artykułu, jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca nie przypada na rzecz tego artysty lub sportowca lecz innej osobie, wówczas dochód ten, bez względu na postanowienia artykułów 7 i 14, może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

Jak stanowi art. 16 ust. 3 tej Konwencji, postanowień ustępu 2 nie stosuje się, jeżeli stwierdzono, że artysta lub sportowiec, oraz osoby z nimi powiązane, nie uczestniczą bezpośrednio lub pośrednio w zyskach osoby, o której mówi ten ustęp.

Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, dochody z rodzajów działalności określonych w ustępie 1, wykonywanych w ramach wymiany kulturalnej pomiędzy Umawiającymi się Państwami, będą zwolnione od opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, w którym te rodzaje działalności są wykonywane (art. 16 ust. 4 Konwencji).

W tym miejscu wskazać należy, że zawarte w art. 16 ust. 2 ww. Konwencji sformułowanie, że dochód „może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana” nie oznacza możliwości wyboru, w którym państwie dochód ten podlega opodatkowaniu.

Sformułowanie to oznacza, że państwo, w którym działalność artysty jest wykonywana (w przedmiotowej sprawie jest to Polska) ma prawo opodatkować takie dochody, jeżeli na podstawie polskich przepisów dochody te podlegają w Polsce opodatkowaniu (umowy są bowiem zawierane pomiędzy państwami, a nie z poszczególnymi podatnikami). Używane w umowach bilateralnych słowo „może” należy zatem rozumieć jako prawo administracji skarbowej danego państwa do opodatkowania określonych rodzajów dochodów. Postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przyznają więc państwu będącemu stroną umowy prawo do opodatkowania danego rodzaju dochodu, jeżeli ustawodawstwo wewnętrzne nakłada podatek na taki rodzaj dochodu (przychodu) - a taki obowiązek wynika z treści art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, w myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie zaś z art. 4a pkt 12 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Płatnik może więc nie pobierać zryczałtowanego podatku w ogóle, bądź też pobierać go w niższej stawce wynikającej z umowy. Pobranie podatku w stawce wynikającej z umowy, bądź też odstąpienie od poboru zryczałtowanego podatku możliwe jest bowiem tylko pod warunkiem udokumentowania płatnikowi dla celów podatkowych siedziby podatnika (odbiorcy płatności) uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. (...)

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał obowiązek pobrania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatku dochodowego od należności wypłacanych na rzecz grupy z Kanady, w związku z treścią art. 16 Konwencji polsko-kanadyjskiej. (...)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów