Zabudowa meblowa nie korzysta z ulgi mieszkaniowej

Przeczytaj także: Cele mieszkaniowe gdy zakup domu przed sprzedażą mieszkania

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

W 2016 r. wnioskodawczyni sprzedała nabyte w spadku rok wcześniej mieszkanie. Uzyskane pieniądze chce przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe, remontowo-budowlane. Zostaną one zainwestowane w dom, którego jest właścicielem wraz z mężem. Planowane wydatki to:

• zabudowa garderoby meblami typu Komandor, zabudowa ściśle związana z pomieszczeniem, meble na wymiar, na stałe zamontowane w pomieszczeniu,
• przydomowa oczyszczalnia ścieków,
• klimatyzacja w domu (wbudowana w bryłę budynku, konieczność przewiercania się przez mury),
• wymiana i modernizacja kominka,
• rolety zewnętrzne na okna,
• wymiana drzwi z futrynami,
• wymiana kotła gazowego (ogrzewanie i ciepła woda użytkowa).

Remontowany dom pierwotnie należał do majątku małżonka wnioskodawczyni. Ten jednak w 2016 r. darował jej połowę budynku. Jest to miejsce zamieszkania małżonków. Zainteresowana zadała pytanie, czy wydatkując pieniądze ze sprzedaży mieszkania na powyższe cele zwolni je z podatku? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...)Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:
a. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. kange_one - Fotolia.com

Jak skorzystać z ulgi mieszkaniowej w PIT?

Zabudowa meblowa nie łapie się na ulgę mieszkaniową przy sprzedaży nieruchomości. Kominek, wymiana pieca gazowego, drzwi, czy montaż przydomowej oczyszczalni ścieków bądź klimatyzacji - tak. Jeżeli jednak jesteśmy właścicielami tylko części domu - to wydatki jedynie w odpowiadającemu nam udziale we własności mogą być tutaj uwzględnione.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. W przypadku sprzedaży nieruchomości (lokalu mieszkalnego) decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 ze zm.) – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt notarialny poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia. W omawianej sprawie nabycie przez Wnioskodawczynię spadku nastąpiło zatem w dniu śmierci matki, tj. 19 lutego 2015 r.

Ponieważ nabycie lokalu mieszkalnego nastąpiło w 2015 r., a jego sprzedaż miała miejsce 20 kwietnia 2016 r., przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży ww. nieruchomości stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jego nabycia do momentu sprzedaży nie upłynęło 5 lat.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z powyższą regulacją prawną przychodem z odpłatnego zbycia (sprzedaży) nieruchomości jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Tak obliczony przychód można pomniejszyć o koszty uzyskania przychodów. Ustalenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości należy dokonać w zależności od sposobu nabycia zbywanej nieruchomości bądź na podstawie art. 22 ust. 6c, bądź art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d ww. ustawy, w myśl którego – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego) określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:
1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).
Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:
dochód zwolniony = D x W/P
gdzie:
D – dochód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w drodze spadku,
W – wydatki na cele mieszkaniowe,
P – przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w drodze spadku.

W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia (sprzedaży) zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:
a. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
b. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
c. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
d. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
e. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zgodnie z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Jak już wskazano powyżej, zgodnie z ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Z istoty rozwiązania zawartego w tym przepisie wynika, że aby kwota uzyskana z odpłatnego zbycia mogła korzystać z omawianego zwolnienia, podatnik winien przeznaczyć ją m.in. na remont własnego budynku mieszkalnego, a więc budynku, do którego podatnikowi przysługuje tytuł własności (współwłasności). Warunek ten nierozerwalnie związany jest ze stwierdzeniem zawartym w zacytowanym art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) w związku z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz uregulowaniami wynikającymi z prawa cywilnego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że pieniądze uzyskane ze sprzedaży 20 kwietnia 2016 r. lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na remont domu, który 3 sierpnia 2016 r. w wyniku umowy darowizny stał się w połowie własnością Wnioskodawczyni. Wcześniej tzn. przed 3 sierpnia 2016 r. dom należał do majątku osobistego małżonka Wnioskodawczyni.

W pierwszej kolejności w rozpatrywanej sprawie należy rozważyć jaka część środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu nabytego w 2015 r. w spadku przeznaczona na remont budynku mieszkalnego (domu) korzystać będzie ze zwolnienia z uwagi na fakt, że budynek ten stanowi współwłasność Wnioskodawczyni oraz jej małżonka, zatem każde z nich posiada w nim udział wynoszący ½.

W tym celu należy odnieść się do regulacji ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, zawartej w przepisach Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 682). Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Jak wynika z art. 33 pkt 2 Kodeksu – do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił. Należy podkreślić, że przedmioty, o których mowa art. 33 Kodeksu, tj. należące do majątku osobistego danego małżonka (np. nabyte przez dziedziczenie, darowiznę), pomimo istnienia wspólnoty majątkowej między małżonkami nie stanowią ich majątku wspólnego. Przedmioty takie stanowią majątek odrębny danego małżonka. Innymi słowy sam fakt, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich.

Zatem zgodnie z przepisami prawa rodzinnego o zaliczeniu przedmiotów majątkowych do wspólnego czy też odrębnego majątku decyduje przede wszystkim moment oraz sposób ich nabycia. Nieruchomości nabyte przez dziedziczenie (darowiznę) – zgodnie z art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – stanowią wyłączną własność małżonka, którą może on swobodnie rozporządzać bez zgody drugiego z nich.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz biorąc pod uwagę brzmienie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, nabytego w 2015 r. w spadku, jeżeli przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczy na własne cele mieszkaniowe enumeratywnie wymienione w tym przepisie, czyli m.in. na remont budynku mieszkalnego stanowiącego współwłasność z małżonkiem, jednakże z uwzględnieniem faktu, że w nieruchomości tej każdy z małżonków posiada udział wynoszący ½.

Wnioskodawczyni wskazała bowiem, że budynek mieszkalny należał do majątku odrębnego jej małżonka a na postawie umowy darowizny Wnioskodawczyni stała się jego współwłaścicielem w połowie. Oznacza to, że zarówno udział jej męża, jak i udział Wnioskodawczyni w budynku mieszkalnym nie jest objęty wspólnością majątkową małżeńską. Małżonkowie są współwłaścicielami budynku mieszkalnego w częściach ułamkowych a nie we wspólności majątkowej małżeńskiej, czyli każdy z nich swój udział ½ w budynku mieszkalnym ma w swoim majątku odrębnym.

Ze zwolnienia w niniejszej sprawie skorzysta zatem tylko ½ wydatkowanych na remont środków − stosownie do udziału jaki Wnioskodawczyni posiada w nieruchomości. Na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, o których mowa w ww. art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (na remont domu), przeznaczona zostanie jedynie ½ wydatkowanych przez Wnioskodawczynię na ten cel środków pieniężnych, tj. w wysokości przypadającej na udział Wnioskodawczyni w nieruchomości. Pozostała część wydatku finansować będzie remont nieruchomości należącej w udziale ½ do majątku odrębnego małżonka Wnioskodawczyni. Innymi słowy poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki sfinansują remont całego budynku mieszkalnego, czyli również udziału, który nie należy do Wnioskodawczyni. Remontowany dom jest bowiem współwłasnością obu małżonków w częściach ułamkowych. Pamiętać należy, że każda z dwóch części należy do majątku odrębnego każdego z małżonków a sam fakt, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich.

Wnioskodawczyni nie będzie mogła więc korzystać ze zwolnienia w odniesieniu do tej części każdego wydatku, która poprzez remont budynku, w którym udział ½ należy do majątku odrębnego jej męża, będzie finansowała własne cele mieszkaniowe małżonka. Wnioskodawczyni może oczywiście sama z własnych pieniędzy sfinansować remont domu, w którym posiada udział ½, ale kwota zwolnienia zawsze będzie determinowana wysokością posiadanego przez nią udziału w prawie własności nieruchomości. Oznacza to, że tylko ½ wydatkowanych przez Wnioskodawczynię na remont domu środków będzie mogła być uwzględniona przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania stosownie do udziału, jaki posiada Wnioskodawczyni w domu stanowiącym współwłasność.

Ustosunkowując się z kolei do możliwości zaliczenia do wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe wydatków poniesionych na następujące inwestycje: zabudowa garderoby meblami ściśle związana z pomieszczeniem, meble na wymiar na stałe zamontowane w pomieszczeniu; przydomowa oczyszczalnia ścieków, klimatyzacja w domu, wymiana i modernizacja kominka, rolety zewnętrzne na okna, wymiana drzwi z futrynami oraz wymiana kotła gazowego (ogrzewanie i ciepła woda użytkowa) należy przeanalizować czy wszystkie wymienione przez Wnioskodawczynię wydatki będą mogły być uwzględnione przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania, jako wydatki poniesione na remont własnego budynku mieszkalnego w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie przywołanym wcześniej art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego. Podkreślić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „remont”, zatem właściwym jest odwołanie się w tej kwestii do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1332). W myśl art. 3 pkt 6 Prawa budowlanego – ilekroć w ustawie jest mowa o budowie należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Zaś zgodnie z art. 3 pkt 7 ww. ustawy – przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Natomiast jeżeli w ustawie jest mowa o przebudowie należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego (art. 3 pkt 7a Prawa budowlanego).

Z kolei w świetle przepisu art. 3 pkt 8 ww. ustawy Prawo budowlane – poprzez „remont” należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Za „remont” uważa się w szczególności wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym wraz z wymianą dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji).

Pojęcie remontu wyczerpująco wyjaśnił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 marca 1998 r., I SA/Gd 886/96 stwierdzając: „za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji uważa się prace budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności użytkowej, którą utracił w wyniku upływu czasu i eksploatacji wraz z wymianą dotychczas użytkowanych zużytych składników ich wyposażenia technicznego takich jak: dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji.”

W związku z tym wskazać należy, że wydatkiem na własne cele mieszkaniowe będą wydatki poniesione na instalację klimatyzacji, założenie rolet zewnętrznych na okna, wymianę drzwi z futrynami, wymianę kotła gazowego, wymianę i modernizację kominka, ale wyłącznie wówczas, gdy kominek będzie spełniać funkcje grzewcze, tzn. będzie wykorzystywany do ogrzewania domu oraz wykonanie przydomowej oczyszczalni ścieków. Oczyszczalnia ścieków stanowi zespół urządzeń służących do neutralizacji ścieków wytwarzanych w domu lub małym zgrupowaniu domów, oczyszczającym ścieki i pozwalającym na odprowadzenie ich w stanie oczyszczonym do gruntu. Jest więc alternatywą dla innych form instalacji kanalizacyjnej, dlatego nie może być traktowana w oderwaniu od budynku mieszkalnego.

Tym samym część wydatków przeznaczona na remont budynku mieszkalnego udokumentowana w odpowiedni sposób fakturami dotycząca zakupu ww. wydatków będzie mogła zostać uznana za wydatki na cele mieszkaniowe, przy czym tylko ½ wydatkowanych przez Wnioskodawczynię na remont domu środków będzie mogła być uwzględniona przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania, bowiem w tym przypadku ma znaczenie fakt, że środki pochodzące ze sprzedaży lokalu mieszkalnego należącego do majątku odrębnego Wnioskodawczyni zostaną wydatkowane na remont budynku mieszkalnego, którego jest współwłaścicielem w części ułamkowej a nie w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. (...)

Nie będzie natomiast stanowić wydatku na własne cele mieszkaniowe wydatek poniesiony na zabudowę garderoby meblami, która to zabudowa będzie ściśle związana z pomieszczeniem i będzie miała postać zabudowy stałej w formie mebli na wymiar. Wydatki te stanowią bowiem wydatki na zakup wyposażenia mieszkania i jako takie nie mogą być traktowane na równi z wydatkami remontowo-budowlanymi. Umeblowanie (nawet to w trwałej zabudowie) nie może być podstawą do zastosowania ulgi w odniesieniu do tych wydatków, bowiem jest to jedynie element wyposażenia mieszkania, zatem nie ma charakteru prac budowlanych – tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 kwietnia 2006 r. sygn. akt II FSK 639/05. Wykonanie zabudowy stałej nie jest zatem wydatkiem związanym z budową (remontem) lokalu. Stanowisko, że wykonanie zabudowy stałej polegającej na wyposażeniu mieszkania w komplet mebli, w tym w szafy wnękowe, wykonanych na zamówienie, nie jest wydatkiem związanym z remontem lokalu potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z 13 lutego 2013 r. sygn. akt I SA/Go 3/13.

Oznacza to, że wydatki na zabudowę garderoby meblami, która to zabudowa będzie ściśle związana z pomieszczeniem i będzie miała postać zabudowy stałej w formie mebli na wymiar nie są wydatkami korzystającymi ze zwolnienia. Zatem wydatek taki nie będzie wydatkiem poniesionym na własne cele mieszkaniowe w żadnej części. (...)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów