Fiskus potwierdza: koszty paliwa w zryczałtowanym przychodzie

Przeczytaj także: Fiskus nieugięty: paliwo nie mieści się w ryczałcie za samochód

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Spółka powierza swoim pracownikom samochody służbowe w celu wykonywania przez nich obowiązków służbowych. Stworzony na te potrzeby regulamin dopuszcza możliwość używania samochodów służbowych przez pracowników do ich potrzeb prywatnych.

Z tego tytułu spółka określa pracownikom przychód podatkowy, zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o PIT.

Tankowanie służbowych aut odbywa się wg zasad określonych w regulaminie:
1. Tankowanie pojazdu służbowego musi odbywać się na stacjach paliwowych, z którymi Spółka zawarła umowy, przy użyciu karty paliwowej przyporządkowanej do danego pojazdu. Stacje paliwowe wydają potwierdzenie zakupu paliwa (kwit);
2. Tankowanie pojazdu służbowego poza określonymi w ust. 1 stacjami, może być realizowane w przypadku podróży służbowej oraz w innych uzasadnionych przypadkach. Fakt ten musi być zgłoszony niezwłocznie kierownikowi działu obsługi technicznej, a faktury wystawione na Spółkę winny być niezwłocznie, najpóźniej w dniu następnym po zakończeniu podróży służbowej, dostarczone do sekcji finansowej działu księgowości. Faktury powinny zawierać wskazanie pojazdu służbowego, w tym jego numeru rejestracyjnego (jeżeli ów numer pojazd posiada), którego dotyczy zakup paliwa;
3. W celu bieżącej kontroli stanu paliwa, pracownik zobowiązany jest do każdorazowego tankowania paliwa do pełna.

Regulamin przy tym nie wyjaśnia kwestii rozliczania pracowników z paliwa wykorzystywanego do jazd prywatnych. Nie ponoszą oni z tego tytułu żadnych opłat. Spółka nadto ponosi wszelkie koszty związane z użytkowaniem samochodów, w tym ubezpieczenie, wymiana opon, bieżące naprawy, materiały eksploatacyjne, przeglądy okresowe, wymiana oleju i innych płynów oraz zużywających się części w wyniku zwykłego korzystania z pojazdu.

Spółka zadała pytanie, czy wartość nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracowników z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, o której mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT, obejmuje wszelkie świadczenia wynikające z tego tytułu, czyli również koszty paliwa? W przedmiotowej sprawie, uwzględniając wyrok WSA w Krakowie z 14 września 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 824/16 oraz wyrok NSA z 8 stycznia 2019 r., sygn. akt II FSK 3642/16, organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy i odstąpił od jego uzasadnienia prawnego. Stanowisko to było następujące:

„(…) Zdaniem Wnioskodawcy, art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) stanowi, że – wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:
• 250 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3,
• 400 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.

W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a (art. 12 ust. 2b ww. ustawy).

Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika (art. 12 ust. 2c ww. ustawy).

Z powyższego przepisu wynika, że skoro pracownik korzysta nieodpłatnie z samochodu służbowego dla celów prywatnych, to z tego tytułu należy naliczyć miesięcznie pracownikowi zryczałtowaną wartość świadczenia określoną w kwocie wynikającej z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca podkreślił, że jak zostało wskazane w uzasadnieniu projektu zmiany w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 3 i art. 4 projektu ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej), istotą wprowadzenia zapisów art. 12 ust. 2a oraz 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest, co następuje:

„Mimo że istnieją zasady ustalania wartości tego świadczenia, zgłaszane są problemy co do prawidłowego określenia skutków podatkowych związanych z wykorzystywaniem przez pracowników samochodu służbowego do celów prywatnych. Często przyjmuje się, że wartość świadczenia, jakie otrzymuje pracownik z tytułu użytkowania pojazdu służbowego do celów prywatnych, powinna bazować na koszcie wynajmu takiego samego pojazdu w wypożyczalni samochodów i taka wartość powinna stanowić podstawę opodatkowania. W wyniku braku precyzyjnych i prostych przepisów w tym zakresie wiele osób narażonych jest na ryzyko podatkowe. Wiąże się to też z dodatkowymi obowiązkami dla przedsiębiorcy z tytułu ustalenia właściwej stawki wynajmu dla danego pojazdu i ewidencją przebiegu. W konsekwencji sprzyja to nieujawnianiu takiej czynności do celów podatkowych.

Proponuje się zatem rozwiązanie polegające na określeniu wartości tego świadczenia, co pozwoli uniknąć wątpliwości co do sposobu ustalenia przychodu z tego tytułu. Wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości 250 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3 - co przy stawce podatkowej 18% oznacza kwotę 45 zł zryczałtowanego miesięcznego podatku, natomiast 400 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3 - czyli 72 zł zryczałtowanego miesięcznego podatku. W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustalana będzie za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych - w wysokości 1/30 ww. kwot”.

Z przywołanego uzasadnienia zmian w przepisach wynika, że intencją ustawodawcy było wprowadzenie zapisu regulującego kompleksowo kwestię nieodpłatnego użytkowania przez pracowników samochodów pracodawcy dla celów prywatnych w kontekście uzyskiwanego w ten sposób przez pracownika nieodpłatnego świadczenia.

Według Wnioskodawcy, oznacza to, że kwota ryczałtu określona w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje wszelkie należności wynikające z użytkowania przez pracownika samochodu służbowego w celach prywatnych. Skoro ustawodawca chciał, jak uzasadnia, wyeliminować po stronie pracodawców ryzyko podatkowe wynikające z ewentualnego nieprawidłowego naliczenia wartości nieodpłatnego świadczenia związanego z użytkowaniem samochodu służbowego dla celów prywatnych, to wynikałoby z tego, że zastosowanie ryczałtu w sposób określony w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uwalnia pracodawcę od dokonywania skomplikowanych obliczeń mających na celu określenie nie tylko wartości świadczenia wynikającego z samego faktu użytkowania samochodu, ale również korzystania z paliwa, zużycia materiałów eksploatacyjnych, czyszczenia itd.

Wnioskodawca wskazał, że w przeszłości w wydawanych interpretacjach organy podatkowe akceptowały rozmaite, przyjęte przez pracodawców rozwiązania, w zakresie sposobu określania wartości nieodpłatnego świadczenia związanego z użytkowaniem samochodów służbowych dla celów prywatnych. Obliczenia te były dodatkowo obwarowane różnymi regulaminami, umowami zawartymi z pracownikami oraz zawierały w sobie skomplikowane mnożniki związane z limitami czy ilością przejechanych kilometrów. Obliczenia te zawierały również różne koszty eksploatacyjne (w tym paliwo).

I tak np. w interpretacji indywidualnej z 22 marca 2013 r., Znak: ILPB2/451-1162/12-2/AJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu zaaprobował opisany we wniosku sposób ustalenia przychodu pracownika polegający na „przemnożeniu wynikającej z umowy leasingu, stawki za 1 kilometr przez liczbę kilometrów przyznaną pracownikowi na podstawie regulaminu (300 km) lub - w przypadku przekroczenia ustalonego regulaminem limitu - przez faktycznie przejechaną przez pracownika dla celów prywatnych liczbę kilometrów, a następnie powiększeniu obliczonej w ten sposób wartości o pozostałe koszty związane z użytkowaniem samochodu (opłaty serwisowe, ubezpieczenie, koszty paliwa) w proporcji odpowiadającej liczbie kilometrów przejechanych przez pracownika w celach prywatnych, ponieważ spełnia kryteria art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Z przywołanego uzasadnienia zmian do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzającego zryczałtowane wynagrodzenie za wykorzystywanie samochodu pracodawcy przez pracownika do celów prywatnych wynika, że ustawodawca postrzegał taki sposób obliczania wynagrodzenia z tytułu nieodpłatnego świadczenia jako zbyt ryzykowny dla pracodawcy, w związku z czym, o czym już wspominano, postanowił tę kwestię uregulować wprowadzając zryczałtowane wynagrodzenie z tego tytułu. W przekonaniu Wnioskodawcy, w sytuacji opisanej we wniosku, zastosowanie ryczałtu, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wystarczające i kompletne dla określenia wartości przychodu pracownika z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia wynikającego z możliwości korzystania z samochodu firmowego dla celów prywatnych. Nie ma natomiast konieczności naliczania jakiegokolwiek jeszcze innego przychodu z tytułu użytkowania tego samochodu przez pracownika na cele prywatne, a w szczególności związanego z materiałami eksploatacyjnymi (w tym paliwa) wykorzystywanymi do tych samochodów, ani innymi opłatami, czy wydatkami dokonywanymi przez pracodawcę w związku z użytkowaniem tych samochodów.

Powyższe rozumienie, zdaniem Wnioskodawcy potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 23 listopada 2015 r. w sprawie ze skargi na interpretację indywidualną Ministra Finansów – Dyrektora Izby Skarbowej w P. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych sygn. akt I SA/Wr 1595/15.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał, że wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustalona ryczałtowo na podstawie art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje wszelkie świadczenia wynikające z tego tytułu, w tym także koszt paliwa. Zdaniem Sądu błędne jest stanowisko, że ryczałt z tytułu używania służbowego samochodu do celów prywatnych dotyczy tylko kosztów stałych utrzymania samochodu (z wyłączeniem wydatków na benzynę). W przepisie tym ustawodawca w sposób jednoznaczny powiązał bowiem wysokość ryczałtu z pojemnością silnika samochodu. W opinii Sądu wskazuje to, że ustawodawca odnosił ryczałt do zużycia paliwa, bo ten element kosztów utrzymania samochodu powiązany jest z pojemnością silnika. Zatem ustalony w ustawie ryczałt powinien obejmować wszystkie wydatki, które pracodawca ponosi na utrzymanie samochodu udostępnianego pracownikowi.

Podsumowując, mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stwierdza, że odpowiedź na postawione na wstępie pytanie powinna brzmieć następująco:
wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, o której mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje wszelkie świadczenia wynikające z tego tytułu, czyli również koszty użytkowania samochodu takie jak: paliwo, ubezpieczenie, bieżące naprawy, przeglądy itp. (…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów