Ulga rehabilitacyjna: niekiedy podwójne limity?

Przeczytaj także: Podatek liniowy: nawet zawieszona firma wyłącza preferencyjne opodatkowanie

Art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, iż dochód podlegający opodatkowaniu obniża się o wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesione w danym roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Ustawa wskazuje, kogo należy rozumieć przez osobę niepełnosprawną, aby z odliczenia skorzystać. Jest nią osoba, która posiada:

1. orzeczenie o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Odliczenie przysługuje także, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Jak wskazano wyżej, ulga przysługuje nie tylko osobie niepełnosprawnej, ale także podatnikowi, na utrzymaniu którego jest taka osoba. Art. 26 ust. 7e ustawy doprecyzowuje, iż tyczy się to podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9 120 zł.

Krąg odliczeń jest bardzo szeroki. Zostały one wyliczone w art. 26 ust 7a ustawy. Z reguły są to wydatki nielimitowane. Jednakże nie jest tak w przypadku tych, które zostały określone w punktach 7, 8 i 14 tego przepisu. Są to wydatki na:

• pkt 7 - opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa – limit odliczenia to 2 280 zł,
• pkt 8 - utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w punkcie wyżej, psa przewodnika – limit odliczenia to 2 280 zł
• używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – limit odliczenia to2 280 zł

Przy tych wydatkach pojawia się pytanie, jak liczyć ten limit w sytuacji, gdy ponosi je kilku podatników, na utrzymaniu których pozostaje osoba niepełnosprawna np. oboje rodzice niepełnosprawnego dziecka? Czy przysługuje on im łącznie, czy każdemu z osobna?

Wyjaśnieniem powyższej kwestii zajęła się „Rzeczpospolita”, która skierowała w tej sprawie pytanie do Ministerstwa Finansów. Odpowiedź dziennik zamieścił na swojej stronie internetowej. Czytamy w niej, iż „(…)w przypadku wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 7, 8 i 14, odliczenie każdego z rodziców nie może przekroczyć kwoty 2.280 zł.(…)”.

Tym samym, zdaniem resortu finansów, limity w tych przypadkach przysługują oddzielnie w pełnej wysokości każdemu z rodziców (bądź innym podatnikom, na utrzymaniu których jest osoba niepełnosprawna).

Zobacz także: