Kks i dobrowolne poddanie się karze: warto korzystać

Przeczytaj także: Korzystne dobrowolne poddanie się karze

Niezbędne uregulowanie należności i kary
Instytucja dobrowolnego poddania się odpowiedzialności przebiega dwuetapowo. W pierwszej kolejności podejrzany o przestępstwo (wykroczenie) podatnik (płatnik) powinien złożyć wniosek do finansowego organu postępowania przygotowawczego (czyli zazwyczaj urzędu skarbowego, a dokładniej oskarżyciela skarbowego, który prowadzi postępowanie). Można to zrobić do momentu wniesienia aktu oskarżenia (przedstawiając zarzuty prowadzący postępowanie poucza sprawcę o obowiązkach i przysługujących mu prawach. Znajduje się w tym także informacja o możliwości zgłoszenia wniosku o dpo). Niezbędne jest także uiszczenia w całości wymagalnej należności publicznoprawnej (zazwyczaj jest to podatek). Należy to zrobić najpóźniej do chwili składania wniosku o dpo. Trzeba też wpłacić ustaloną karę grzywny. Za przestępstwo jest to kwota odpowiadająca co najmniej jednej trzeciej minimalnego wynagrodzenia (obecnie jest to 533 zł), a za wykroczenie skarbowe – co najmniej jednej dziesiątej tego wynagrodzenia (obecnie 160 zł). Składając wiosek o dobrowolne poddanie się odpowiedzialności trzeba też wpłacić co najmniej zryczałtowaną równowartości kosztów postępowania (obecnie jest to 160 zł za przestępstwo i 133 zł za wykroczenie). Jeżeli za czyn, o który toczy się postępowanie przewidziany jest obowiązkowy przepadek przedmiotów (w praktyce dotyczy to spraw związanych z naruszeniem przepisów akcyzowych i celnych), składając wniosek należy także wyrazić zgodę na ich przepadek, a jeżeli nie jest to możliwe, uiścić ich równowartość.

Uwaga! Są jednak okoliczności, które wyłączają możliwość skorzystania z dobrowolnego poddania się odpowiedzialności. Taka sytuacja wystąpi w szczególności, gdy przestępstwo skarbowe będące przedmiotem zarzutu zagrożone jest karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności.

Do sądu nie trzeba jechać
Jeżeli zostały spełnione wszystkie warunki, organ prowadzący postępowanie przygotowawcze może zamiast aktu oskarżenia wnieść do sądu sporządzony przez siebie wniosek o udzielenie zezwolenia na dpo. Może, ale nie musi. W takiej sytuacji wydawane jest postanowienie, na które służy zażalenie. W praktyce jednak, jeśli są spełnione warunki, to taka sytuacja raczej się nie zdarza. Fiskusowi także zależy na jak najszybszym i najprostszym zakończeniu sprawy.

Drugi etap polega na wyrażeniu zgody przez sąd, co następuje w wydanym wyroku. W kwestii udzielenia zgody na dpo sąd orzeka na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział sprawca, ale zazwyczaj nie ma takiego obowiązku (chyba że sąd zarządzi obowiązkowe stawiennictwo – w takiej sytuacji zamiast zawiadomienia o terminie posiedzenia wysyłane jest wezwanie do stawienia się w sądzie). W przypadku zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności sąd orzeka tytułem kary grzywny kwotę uiszczoną przez sprawcę oraz przepadek przedmiotów (jeśli taki miał miejsce) tylko w takich granicach, w jakich sprawca wyraził na to zgodę w momencie składania wniosku. Oznacza to, że nie może zdarzyć się sytuacja, w której po przyznaniu się do popełnieniu czynu i uregulowaniu kary przyjętej przez podatnika, sąd może ustalić karę w innej wysokości. Może jednak nie wyrazić zgody na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności gdy uzna, że nie zachodzą podstawy do uwzględnienia wniosku. W takiej sytuacji sąd zwraca wniosek do finansowego organu postępowania przygotowawczego. W praktyce zdarza się to jednak sporadycznie.


Katarzyna Rola-Stężycka, Tax Care