Podatek cukrowy nalicza i rozlicza producent a nie pośrednik

Przeczytaj także: Opłatę cukrową na ogół płaci producent napojów

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca prowadzi hurtową sprzedaż artykułów spożywczych, w tym napojów objętych opłatą cukrową (PKWiU w klasach 10.32, 10.90 lub w dziale 11). Nie zajmuje się ich produkcją – nabywa je od producentów i następnie sprzedaje do mniejszych placówek handlowych bądź też konsumentom końcowym (sprzedaż hurtowa i detaliczna).

Wnioskodawca zadał pytanie, czy prowadząc jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową towarów, w tym napojów nabywanych od dostawców (producentów), to jego dostawca jest zobowiązany uiścić opłatę od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a Ustawy („Oplata cukrowa”) od wszystkich napojów dostarczanych zainteresowanemu, a zatem wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty Opłaty cukrowej, a w konsekwencji nie uwzględnia tych napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1) Ustawy, przesyłanej do urzędu skarbowego, niezależnie od tego, czy dostawca prawidłowo uiścił swoją Opłatę cukrową? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy i odstąpił od jego uzasadnienia prawnego. Stanowisko to było następujące:

„(…) W ocenie Spółki, zarówno w odniesieniu do Napojów, które będą ujęte w PKWiU w klasach 10.32, 10.90 lub w dziale 11, jak i Napojów nie ujętych w PKWiU w klasach i działach wskazanych wyżej (z uwagi na fakt, iż np. sprzedawca Napoju do Wnioskodawcy wskazał inną klasyfikację PKWiU Napoju), na Spółce nie będzie ciążył obowiązek zapłaty Opłaty cukrowej, a wobec tego Spółka nie ma obowiązku uwzględnić tych Napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1 Ustawy, przesyłanej do Urzędu skarbowego. Nie ma przy tym znaczenia, czy Dostawca prawidłowo zapłacił Opłatę cukrową od dostarczanych do Wnioskodawcy Napojów, bowiem Spółka i tak nie jest w stanie tego zweryfikować (Ustawa nie przewiduje takiego uprawnienia). W ocenie Spółki biorąc pod uwagę, iż prowadzi ona zarówno sprzedaż detaliczną jak i hurtową towarów, w tym Napojów, to Dostawca jest zobowiązany do zapłaty Opłaty cukrowej na podstawie art. 12 e ust. 3 Ustawy od wszystkich Napojów, które podlegać będą takiej Opłacie, niezależnie od tego, czy Spółka sprzeda je detalicznie czy hurtowo.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. pixabay.com

Opłatę cukrową nalicza producent napoju

Opłatę cukrową od słodkich napojów nalicza ich producent. To na nim ciążą też odpowiednie obowiązki ewidencyjne w tym zakresie. Czynności te nie dotyczą hurtownika, który nabywa te napoje od producentów i dalej sprzedaje innym firmom (sklepom) czy też już finalnym konsumentom.

Uzasadnienie

Ustawa z 14 lutego 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z promocją prozdrowotnych wyborów konsumentów wprowadza do Ustawy przepisy regulujące nową opłatę tj. Opłatę cukrową. Termin wejścia w życie przepisów dotyczących Opłaty cukrowej ustawą z 14 sierpnia 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia funkcjonowania ochrony zdrowia w związku z epidemią COVID-19 oraz po jej ustaniu został przesunięty do 1 stycznia 2021 r. W związku z tym Wnioskodawca występuje o potwierdzenie swojego stanowiska w zakresie zdarzenia przyszłego które będzie miało miejsce po wejściu w życie przepisów wprowadzających Opłatę cukrową tj. po 1 stycznia 2021 r.

W zakresie stosowania przepisów regulujących Opłatę cukrową istnieje możliwość wystąpienia z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji. Bowiem po pierwsze, na podstawie art. 12j Ustawy do Opłaty cukrowej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa („Ordynacja podatkowa”). Po drugie, zgodnie z art. 14b 1 Ordynacji podatkowej podmiot zainteresowany może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. Definicja „przepisów prawa podatkowego” została uregulowana w art. 3 pkt 2) Ordynacji podatkowej. Zgodnie z ww. „Ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa-podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast w myśl art. 3 pkt 1) Ordynacji podatkowej „ilekroć w ustawie jest mowa o ustawach podatkowych - rozumie się przez to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich". Zatem, przepisy regulujące Opłatę cukrową są przepisami prawa podatkowego uregulowanymi w ustawach podatkowych w rozumieniu Ordynacji Podatkowej i mogą być przedmiotem wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 Ustawy „Wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem: 1) cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r, w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31,122008, str. 16, z późn. zm.) zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1333 2008", 2) kofeiny lub tauryny — podlega opłacie, zwanej dalej „opłatą”.

Dodatkowo na podstawie art. 12a ust. 2 Ustawy „Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty o których mowa w art. 12d ust, 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2. podmiot nabywający napoje ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3”.

W myśl art. 12d ust. 1 pkt 1) Ustawy obowiązek zapłaty Opłaty cukrowej ciąży na podmiocie sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów, jeżeli podmiot jest producentem, nabywa napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importuje napoje.

Natomiast zgodnie z art. 12a ust. 3 Ustawy, przez sprzedaż detaliczną o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:
1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r- poz. 287),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art, 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. oprawach konsumenta
-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszą świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Zgodnie z art. 12e ust. 1 Ustawy obowiązek zapłaty Opłaty cukrowej powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju podlegającego Opłacie cukrowej.

Dodatkowo, zgodnie z art. 12e ust. 3 Ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedający napoje objęte Opłatą cukrową podmiotowi prowadzącemu jednoczenie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takiej sytuacji sprzedający odprowadza Opłatę cukrową od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych Opłatą cukrową.

W powyższym przypadku zgodnie z art. 12e ust. 4 Ustawy pozostałe podmioty wprowadzające na rynek napoje podlegające pod Opłatę cukrową, za których wprowadzenie została zapłacona Opłata cukrowa, nie uwzględniają tych napojów w informacji o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1) Ustawy przesyłanej do urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 12g. ust. 1 pkt 1) Ustawy „Podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, są obowiązane: składać w postaci elektronicznej informację, opatrzoną podpisem kwalifikowanym, według wzoru, o którym mowa w ust. 3, organowi właściwemu w sprawie opłaty za pośrednictwem systemu informatycznego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w terminie do 25- dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy informacja, na rachunek organu właściwego w sprawie opłaty".

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że Dostawca sprzedaje Napoje podlegające Opłacie cukrowej na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca uczestniczy w obrocie hurtowym towarów, w tym Napojów, ale prowadzi również sam sprzedaż detaliczną towarów, w tym Napojów. Zgodnie z art. 12a ust. 3 Ustawy sprzedaż detaliczna powinna być rozumiana jako sprzedaż towarów w lokalu lub poza lokalem przedsiębiorstwa na rzecz konsumentów (również przedsiębiorców, jeżeli działają w celach nie związanych z działalnością gospodarczą). Przepis Ustawy odnosi się do sprzedaży detalicznej „towarów", której dokonuje Wnioskodawca sprzedając detalicznie towary, w tym Napoje. Co istotne, definicja sprzedaży detalicznej z Ustawy w związku z art. 12e ust. 3 Ustawy nie przewiduje kryterium skali prowadzonej sprzedaży detalicznej. Zatem, sam fakt prowadzenia przez Wnioskodawcę (niezależnie od działalności hurtowej) detalicznej sprzedaży towarów, skutkuje zastosowaniem art. 12e ust. 3 Ustawy, a wobec tego zobowiązaniem Dostawcy do uiszczenia Opłaty cukrowej od wszystkich dostarczanych do Wnioskodawcy Napojów.

W konsekwencji obowiązek uiszczenia Opłaty cukrowej spoczywa wyłącznie na Dostawcy, niezależnie od tego, czy następnie Wnioskodawca sprzedaje detalicznie, czy też hurtowo. W Ustawie brak jest przepisów, które nakładałyby obowiązek uiszczenia Opłaty cukrowej na inny podmiot, niż Dostawca. Brak jest również przepisów wprowadzających odpowiedzialność solidarną Wnioskodawcy w przypadku niespełnienia przez Dostawcę obowiązku zapłaty wynikającego z art. 12e ust. 3 Ustawy tj. niezapłacenie Opłaty cukrowej przez Dostawcę.

W niniejszym przypadku, wobec braku obowiązku uiszczenia Opłaty cukrowej przez Wnioskodawcę brak jest również obowiązków informacyjnych (sprawozdawczych) po stronie Wnioskodawcy. Bowiem, jeżeli Wnioskodawca nabywa Napoje od Dostawcy (a na Dostawcy spoczywa obowiązek zapłaty Opłaty cukrowej od Napojów sprzedawanych Wnioskodawcy), to na Wnioskodawcy nie powinien ciążyć obowiązek informacyjny, o którym mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1) Ustawy („Obowiązek informacyjny”). Zatem Wnioskodawca nie powinien uwzględniać Napojów nabywanych od Dostawcy w informacji przesyłanej do urzędu skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, nielogicznym byłoby w takiej sytuacji nakładanie Obowiązku informacyjnego na Wnioskodawcę, skoro to nie on jest zobowiązany do zapłaty Opłaty cukrowej. Gdyby Wnioskodawca uwzględnił takie Napoje w swoim Obowiązku informacyjnym, to mogłoby dojść do „podwójnego" zaraportowania tych samych Napojów (tj. przez Dostawcę i Wnioskodawcę) a w konsekwencji podwójnego naliczenia Opłaty cukrowej.

Przyjęcie przeciwnego stanowiska tj. że na Wnioskodawcy może ciążyć Obowiązek informacyjny w zakresie nabywanych od Dostawcy Napojów, mogłoby prowadzić do irracjonalnych skutków. Wnioskodawca nie ma bowiem możliwości weryfikacji, czy Dostawca wywiązał się z obowiązku zapłaty Opłaty cukrowej, nałożonego przez ustawodawcę w art. 12e ust. 3 Ustawy. Ustawa nie wprowadza przepisów, które umożliwiłyby Wnioskodawcy kontrolę Dostawcy w tym zakresie oraz wymaganie przedstawienia przez Dostawcę informacji o prawidłowym uiszczeniu Opłaty cukrowej. Innymi słowy Wnioskodawca nie dysponuje „narzędziami prawnymi" do kontroli spełnienia przez Dostawcę obowiązku zapłaty Opłaty cukrowej. Przyjmując, że Obowiązek informacyjny ciążyłby także na Wnioskodawcy, a Dostawca nie uiściłby Opłaty cukrowej od dostarczanych Napojów, to Wnioskodawca (z uwagi na to, że nie jest w stanie tego zweryfikować), spełniając Obowiązek informacyjny musiałby zapłacić Opłatę cukrową, która zostałaby wtedy naliczona, a przecież obowiązek zapłaty Opłaty cukrowej ciąży wyłącznie na Dostawcy.

W praktyce spełnienie Obowiązku informacyjnego przez Wnioskodawcę, zamiast Dostawcy byłoby niemożliwe również ze względu na to, że Wnioskodawca nie wie przecież ile łącznie (nie tylko na rzecz Wnioskodawcy) Napojów objętych Opłatą cukrową sprzedaje Dostawca, a w związku z tym nie jest w stanie prawidłowo zweryfikować, jaką wysokość Opłaty cukrowej powinien uiścić. Tego typu informacje stanowią bowiem tajemnicę przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 11 ust. 4 ustawy z 6 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Zatem zdaniem Wnioskodawcy niezasadne byłoby nakładanie Obowiązku informacyjnego na Wnioskodawcę, który nie jest w stanie przewidzieć, ani sprawdzić czy Dostawca prawidłowo spełnił ciążący na nim obowiązek uiszczenia Opłaty cukrowej.

Powyższe potwierdza, że to wyłącznie Dostawca jest zobowiązany zarówno do uiszczenia Opłaty cukrowej od Napojów dostarczanych Wnioskodawcy (który prowadzi jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową Napojów), jak również do spełnienia Obowiązku informacyjnego w zakresie dostarczanych Wnioskodawcy Napojów. Zatem, Wnioskodawca nie powinien uwzględniać nabywanych od Dostawcy Napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1) Ustawy, przesyłanej do urzędu skarbowego, niezależnie od tego, czy Dostawca w rzeczywistości uiścił Opłatę cukrową.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż jego zdaniem zasadniczo Napoje, które nie będą objęte klasami PKWiU:10.32, 10.90 lub w dziale 11, nie podlegają Opłacie cukrowej, w związku z czym również w odniesieniu do tych Napojów Spółka nie będzie miała obowiązku zapłaty Opłaty cukrowej, a wobec tego Spółka nie ma obowiązku uwzględnić tych Napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1) Ustawy, przesyłanej do Urzędu skarbowego. (…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów