Ulga rehabilitacyjna a wyjazdy na zabiegi lecznicze

Przeczytaj także: Rozliczenie roczne gdy etat, podatek liniowy i małoletnie dziecko

Jak wskazuje art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku obniża się m.in. o wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z wykonywaniem czynności życiowych, poniesione w danym roku podatkowych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawna lub podatnika, na utrzymaniu którego są osoby niepełnosprawne.

Katalog przysługujących odliczeń został z kolei określony w art. 26 ust. 7a ustawy. Wśród nich znalazły się m.in. wydatki poniesione na:

1. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
   a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
   b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a),
2. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł

Jak wynika z powyższego podatnicy, którzy nie posiadają własnego samochodu osobowego, a dojeżdżają na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, mogą odliczyć w ramach ulgi wydatki na odpłatne przejazdy środkami transportu sanitarnego. Dodatkowo osoby niepełnosprawne zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz dzieci niepełnosprawne do lat 16 w ramach ulgi mogą odliczyć wydatki na przejazdy innymi środkami transportu, czyli np. taksówkami. Co istotne, odliczenie to nie jest limitowane. Potwierdził to Minister Finansów w piśmie z dnia 7 maja 2007 r. nr DD3-0602-22/IMD/07/MB7-4928. Wydatek taki powinien odpowiednio udokumentowany (np. fakturą).

Drugie z powyższych natomiast może być odliczone tylko do pewnego limitu. Przepisy nie nakładają na podatnika obowiązku dokumentowania takich wydatków. W razie kontroli podatnik będzie musiał jednak uprawdopodobnić poniesienie tych wydatków, a co za tym idzie, warto posiadać jakąkolwiek dokumentację, która by na to wskazywała. Należy przy tym pamiętać, iż prawo do ulgi daje tylko używanie samochodu osobowego. Nie można skorzystać z odliczenia na inny pojazd.

Warto także zadbać o właściwą dokumentację uczestnictwa w zabiegach. Ulga ta bowiem nie przysługuje z racji samego posiadania samochodu osobowego, a jedynie w sytuacji, gdy jest on wykorzystywany do dojazdów na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, a co za tym idzie, osoba niepełnosprawna musi się takim zabiegom poddawać. Właściwym dokumentem będzie tutaj np. karta zabiegów.

Wymagana I lub II grupa inwalidztwa

Jak wynika z przytoczonych przepisów, osoba niepełnosprawna co do zasady musi posiadać odpowiednią grupę inwalidztwa, tj. I lub II. Przez osoby zaliczone do:

1. I grupy inwalidztwa - należy rozumieć osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   b) znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa - należy rozumieć osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   a) całkowitą niezdolność do pracy albo
   b) umiarkowany stopień niepełnosprawności.