Ulga rehabilitacyjna gdy orzeczona niepełnosprawność

Przeczytaj także: Rozliczenie roczne gdy etat, podatek liniowy i małoletnie dziecko

Krąg odliczeń jest bardzo szeroki. Są to m.in. wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań i domów do potrzeb wynikających z niepełnosprawności danej osoby, przystosowanie do nich pojazdów mechanicznych, odpłatności za pobyty na turnusach rehabilitacyjnych, pobyt i leczenie w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, leki, przewóz na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej i wiele innych. Pełny katalog odliczeń znajduje się w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ulga ta przysługuje jednak pod warunkiem, iż osoba, której wydatek dotyczy, posiada:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Ponadto odliczenie przysługuje także, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Powyższe jest konieczne, aby z ulgi można było skorzystać. Jeżeli podatnik nie posiada jednego z podanych orzeczeń, to bez względu na wysokość i rodzaj wydatków na rehabilitację które poniósł, nie będzie mógł ich odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Warto dodać, iż z ulgi mogą skorzystać jednak nie tylko niepełnosprawni. Przysługuje ona bowiem także podatnikom, na których utrzymaniu pozostają osoby niepełnosprawne (spełniające powyższe kryteria w zakresie posiadania stosownego orzeczenia) takie jak: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9 120 zł.

Przepisy określające ulgę rehabilitacyjną posługują się także przy niektórych odliczeniach pojęciem osób zaliczanych do I lub II grupy inwalidztwa (np. gdy w jej ramach korzysta się z odliczenia z tytułu opłacania przewodników osób niewidomych czy używania swojego samochodu na dojazdy na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne). Ustawa wskazuje, iż przez osoby takie należy rozumieć:

1. w przypadku I grupy inwalidztwa - osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   b) znaczny stopień niepełnosprawności,
2. w przypadku II grupy inwalidztwa - osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   a) całkowitą niezdolność do pracy albo
   b) umiarkowany stopień niepełnosprawności.