Stawka VAT na "spóźniony" eksport towaru

Przeczytaj także: Eksport towarów: zmiany w podatku VAT od kwietnia 2013 r.

Stan faktyczny
W ramach prowadzonej działalności spółka (będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT) dokonała w 2007 r. sprzedaży maszyny produkcyjnej na rzecz spółki z siedzibą na terytorium Rosji. Strony transakcji, tj. spółka i podmiot rosyjski, postanowiły następnie, że przez określony czas będąca przedmiotem dostawy maszyna, już jako urządzenie, w stosunku do którego prawo własności przysługuje spółce rosyjskiej, nie zostanie od razu wywieziona do Rosji, lecz będzie wykorzystywana przez spółkę do produkcji towarów na rzecz podmiotu rosyjskiego i dopiero po tym okresie zostanie wywieziona poza terytorium Wspólnoty. Towary, produkowane przez spółkę przy użyciu tej maszyny, były przedmiotem dostawy wyłącznie na rzecz wymienionej spółki rosyjskiej.

W związku z tym, iż maszyna sprzedana spółce rosyjskiej nie została wywieziona z terytorium Polski na terytorium Rosji, w 2007 r. spółka na dokumentującej transakcję fakturze VAT rozliczyła tę sprzedaż tak jak dostawę krajową i naliczyła 22% VAT. Następnie w grudniu 2009 r. przedmiotowa maszyna produkcyjna została wywieziona z terytorium Polski (i jednocześnie z terytorium Wspólnoty Europejskiej) na terytorium Rosji. Obecnie spółka jest w posiadaniu potwierdzającego wywóz z terytorium Wspólnoty dokumentu SAD. Podmiotem dokonującym wywozu była spółka i to ona została wskazana na dokumentach celnych jako podmiot, który dokonał tego wywozu.

W świetle powyższego spółka zwróciła się do Ministra Finansów z pytaniem, czy w związku z wywozem sprzedanej podmiotowi rosyjskiemu maszyny produkcyjnej poza terytorium Wspólnoty Europejskiej spółce przysługuje prawo do skorygowania dotychczasowego sposobu rozliczenia tej transakcji, tj. zmniejszenia o te kwoty, w tym o wartość podatku należnego VAT, wartości sprzedaży krajowej i rozliczenia tej transakcji jako eksportu towarów podlegającego opodatkowaniu 0% stawką VAT. Zdaniem spółki uprawnienie takie jej przysługuje.

Stanowisko fiskusa
Odpowiedzi spółce w imieniu Ministra Finansów udzielił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydając interpretację indywidualną z 8 września 2010 r. (sygn. ILPP2/443-943/10-2/PG).

Organ podatkowy uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe, stwierdzając, że "zakwalifikowanie danej czynności do eksportu towarów (...) wymaga spełnienia szeregu warunków zarówno o charakterze podmiotowym, jak i przedmiotowym. Do tych ostatnich należy przede wszystkim zaliczyć fakt wywozu towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium państwa trzeciego jako bezpośredniego następstwa dokonanej przez podatnika dostawy towarów". Doprowadziło to Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu do wniosku, że "dokonanie przez Wnioskodawcę dostawy towaru na rzecz kontrahenta z Rosji, nie może być uznane za eksport, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Wywóz przedmiotowej maszyny, który miał ostatecznie miejsce po upływie określonego czasu od dostawy (w 2007 r. - dostawa towaru, grudzień 2009 r. - wywóz towarów), nie był bezpośrednią konsekwencją przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, był natomiast efektem dyspozycji kontrahenta przemieszczającego własny towar. Potwierdzeniem powyższego jest także fakt, że podmiot rosyjski złożył Spółce zlecenie wykorzystywania maszyny do produkcji wyrobów na jego rzecz".

W konsekwencji organ podatkowy uznał, że "w związku z wywozem poza terytorium Wspólnoty w grudniu 2009 r. sprzedanej w 2007 r. podmiotowi rosyjskiemu maszyny produkcyjnej zainteresowanemu nie przysługuje prawo do skorygowania dotychczasowego sposobu rozliczenia tej transakcji, bowiem dostawa tej maszyny nie spełniała definicji eksportu towaru lecz podlegała opodatkowaniu na terytorium kraju, wg stawki podatku w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy".

Otrzymaną interpretację spółka zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu zarzucając jej naruszenie prawa poprzez błędną wykładnię art. 2 pkt 8 lit. a, art. 7, art. 41 ust. 9 ustawy o VAT.

Stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu
Skargę spółki Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu rozpatrzył wydając wyrok z 23 lutego 2011 r. (sygn. I SA/Wr 1495/10).