Kurs waluty przy fakturach korygujących przychody

Przeczytaj także: Nowa korekta kosztów i przychodów: jakie kursy walut obcych?

Zasady korygowania przychodów

Ustawy o podatku dochodowym (odpowiednio art. 12 ust. 3j-3m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 14 ust. 1m - 1p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) mówią, w którym momencie należy skorygować wcześniej wykazany przychód.

Tak mechanizm korygowania działa w przypadku niezawinionych korekt przychodów (np. wskutek udzielenia rabatu, skonta czy zwrotu towaru).

Przepisy podatkowe nie mówią natomiast, jak się zachować w przypadku korekt zawinionych, czyli wynikających z błędów czy pomyłek podatników. Wypracowana linia interpretacyjna i orzecznicza jednakże w takim przypadku nakazuje się cofać z taką korektą do okresu, w którym pierwotnie został wykazany (błędny) przychód.

Jaki kurs walut przy korekcie przychodu?

Przepisy podatkowe nie zawierają odrębnych regulacji tyczących się zasad przeliczania przychodów wyrażonych w walutach obcych na złote polskie w związku z ich korektą.


Co się natomiast tyczy korekty takich przychodów, organy podatkowe stają na stanowisku, że niezależnie od przyczyny korekty - także należy stosować powyższą zasadę. Faktura korygująca nie dokumentuje bowiem odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, a odnosi się jedynie do stanu zaistniałego w przeszłości.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 12.05.2017 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.11.2017.1.BKD przyznał rację podatnikowi, który twierdził, że „(...) do przeliczania na złote korekty przychodu powinna stosować taki kurs euro, jaki został zastosowany do przeliczenia faktur pierwotnych, niezależnie od przyczyny korekty przychodu (spowodowanej błędem rachunkowym/oczywistą omyłką czy zdarzeniami nieistniejącymi w chwili powstania przychodu) oraz niezależnie od momentu rozliczenia korekt. Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”), nie zawierają szczególnych rozwiązań dotyczących zasad przeliczania przychodów wyrażonych w walutach obcych na złote w związku z korektą tych przychodów. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 12 ust. 2 ustawy o CIT, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

(...) do przeliczania na złote korekty przychodu niezależnie od przyczyny korekty przychodu (spowodowanej błędem rachunkowym/oczywistą omyłką czy zdarzeniami nieistniejącymi w chwili powstania przychodu) oraz niezależnie od momentu rozliczenia korekt (zarówno cofając się do okresu rozliczeniowego, w którym został osiągnięty przychód – w przypadku błędu rachunkowego/oczywistej omyłki oraz „na bieżąco” – w przypadku korekty spowodowanej innymi okolicznościami, zaistniałymi post factum), należy stosować kurs waluty, jaki został zastosowany do przeliczenia faktur pierwotnych. Prawidłowości tego stanowiska nie zmienia zasada wyrażona w art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, zgodnie z którą jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Fakt, że zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, Spółka w przypadku korekty przychodu spowodowanej nowymi okolicznościami, nieistniejącymi w chwili wystawienia faktury pierwotnej może dokonać korekty przychodu na bieżąco nie oznacza, że Spółka powinna przyjąć do przeliczenia korygowanego przychodu kurs bieżący, tj. z dnia roboczego poprzedzającego wystawienie faktury korygującej, bowiem faktury korygujące wystawione przez Spółkę służą rzetelnemu obliczeniu prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu należnego. Wystawienie takiej faktury nie prowadzi do powstania „nowego” przychodu podatkowego, ale skorygowania przychodu już uzyskanego.(...)”