Ulga na rehabilitację a naprawa samochodu

Przeczytaj także: Ulga na rehabilitację a prawo do opieki

Jakie wątpliwości wyjaśniła izba skarbowa?

W skierowanym do organu podatkowego zapytaniu podatniczka wyjaśniła, iż jest osobą niepełnosprawną – dawna I grupa inwalidzka. W związku ze swoim inwalidztwem musiała nabyć kanapę narożną o odpowiednią do jej ograniczeń ruchowych (wysokość o raz twardość. Używa także samochodu osobowego na dojazdy na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Samochód ten wymagał remontu, na dowód czego podatniczka posiada faktury VAT z warsztatu samochodowego. W związku z powyższym podatniczka wystąpiła z zapytaniem, czy poniesione przez nią wydatki na zakup kanapy oraz remont samochodu podlegają odliczeniu w zeznaniu podatkowym w ramach ulgi rehabilitacyjnej za rok 2006? W przedmiotowej sprawie izba skarbowa zajęła następujące stanowisko:

„(…)Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm., w brzmieniu obowiązującym w 2006r.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Z treści art. 26 ust. 7a ww. ustawy wynika, iż za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

• w pkt 3 – zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
• w pkt 14 – używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczanej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczaną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.