Remonty samochodów we flocie w kosztach podatkowych

Przeczytaj także: Osobowy samochód firmowy w podatku dochodowym

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Spółka zajmuje się kompleksowym zarządzaniem flotami samochodów osobowych swoich klientów (firm), korzystając w tym zakresie z zewnętrznych serwisów samochodowych. Świadczone usługi to przede wszystkim przeglądy okresowe, konserwacja układu hamulcowego, wymiana kół, naprawy związane ze zużyciem eksploatacyjnym, usługi dodatkowe.

W celu wykonywania tych usług spółka kupuje zewnętrzne usługi serwisowe i komponenty samochodowe, które są niezbędne do wykonania swoich zobowiązań umownych wobec klientów. Wydatki takie stanowią dla niej w całości koszty uzyskania przychodu. Odliczany jest też w pełni podatek VAT.

Wnioskodawca chce rozszerzyć zakres usług dla wybranych klientów również o naprawy powypadkowe ich samochodów osobowych używanych w sposób mieszany. Usługa będzie polegać na tym, że klienci scedują na spółkę uprawnienia z komunikacyjnych polis ubezpieczeniowych, a zewnętrzne serwisy samochodowe będą fakturować za naprawy powypadkowe spółkę, a nie właściciela/użytkownika samochodów. Następnie zgodnie z dyspozycją spółki zakład ubezpieczeniowy wypłaci na rzecz serwisu samochodowego wartość netto naprawy powiększoną o 50% kwoty VAT, pozostałe 50% kwoty VAT będzie dopłacone do warsztatów samochodowych przez spółkę. Warsztat samochodowy będzie wystawiał faktury za naprawy na spółkę.

Wnioskodawca dodał, że samochody osobowe, których będą dotyczyły naprawy powypadkowe, będą objęte dobrowolnym ubezpieczeniem AC.

Zadano pytanie, czy spółce będzie przysługiwać prawo do pełnego ujęcia w kosztach podatkowych faktur za remonty powypadkowe samochodów wystawione przez zewnętrzne warsztaty samochodowe? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT).

Kliknij, aby powiekszyć

fot. thodonal - Fotolia.com

Zarządzający flotą samochodową inaczej rozlicza koszty podatkowe

Do spółki, która jedynie zarządza flotą samochodową swoich klientów w zakresie obsługi serwisowej i remontowej ich samochodów osobowych, nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które ograniczają prawo do rozliczania w kosztach podatkowych wydatków na takie samochody.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo- skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodu pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo- skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać, że wydatki pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i pozostają w związku o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Ustawa o CIT uzależnia zatem możliwość zaliczenia w koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, od objęcia samochodu ubezpieczeniem dobrowolnym, co oznacza, że warunkiem koniecznym zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów takich wydatków jest zawarcie umowy dobrowolnego ubezpieczenia, a także prawidłowe udokumentowanie wydatku.

Należy również wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Jak wynika z brzmienia powołanego przepisu ma on zastosowanie do kosztów eksploatacji (używania) samochodów osobowych. W przedmiotowej sprawie przepis ten nie znajdzie jednak zastosowania bowiem samochody o których mowa we wniosku nie są używane przez Wnioskodawcę a przez usługobiorcę (kontrahenta) Spółki.

W tym miejscu należy także zwrócić uwagę na art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:
a. podatek naliczony:
• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
b. podatek należny:
• w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
• w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
• od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,
c. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług;

Uregulowania zawarte w ww. przepisie należy interpretować w powiązaniu z przepisami ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.). Zgodnie z ogólną zasadą neutralności podatku VAT, podatnikowi, co do zasady, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do dokonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy VAT). Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii dotyczącej możliwości odliczenia podatku VAT w sytuacji zaistnienia zdarzenia opisanego we wniosku. W tym zakresie została/zostanie wydana odrębna interpretacja. Dla potrzeb niniejszego rozstrzygnięcia przyjęto, za Wnioskodawcą, że podatek VAT w opisanym zdarzeniu, podlega odliczeniu, a formułując w pytaniu zwrot „pełnego kosztu uzyskania przychodu” Spółka ma na myśli koszt w wysokości netto (co wynika z uzupełnienia wniosku).

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Spółkę opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wskazane w opisie sprawy wydatki z faktur jakie będą wystawiane przez warsztaty samochodowe za naprawy powypadkowe samochodów osobowych klientów Spółki objętych nowymi (oraz rozszerzonymi) umowami o usługi zarządzania flotą pojazdów, które objęte będą ubezpieczeniem dobrowolnym, spełniają warunki do zakwalifikowania jako koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Należy równocześnie dodać, że w sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, zgodnie z którym 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Przywołany przepis nie ma zastosowania do Wnioskodawcy, który występuje w roli zarządzającego flotą klienta (użytkownika samochodów), a usługodawcami świadczeń polegających na naprawach pojazdów. (…)

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów