Łazienka na poddaszu z ulgą rehabilitacyjną

Przeczytaj także: Ulga rehabilitacyjna na montaż okien?

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.
Przy czym wskazać należy, iż przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy nie określa szczegółowo, jakie wydatki podlegają odliczeniu.

Rozpatrując czy wskazane we wniosku wydatki mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań (budynków mieszkalnych) stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy rozpocząć od ustalenia znaczenia użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i wyposażenie”.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Adaptacją mieszkania jest zatem przeróbka mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania (domu) – to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności. (…)

W związku z przedmiotową przebudową Wnioskodawczyni poniosła wydatki na:
• materiały na wykonanie ścianki działowej z płyt regipsowych na stelażach, zagruntowanie, poszpachlowanie, pomalowanie, wstawienie drzwi;
• materiały na instalację elektryczną;
• materiały na instalację wodno-kanalizacyjną;
• płytki podłogowe i ścienne;
• geberit/muszlę podwyższoną ze spłuczką;
• umywalkę z szafką;
• baterię umywalkową i pod prysznic;
• krzesełko pod prysznic;
• kabinę prysznicową bez brodzika z drzwiami otwieranymi.
• uchwyty pod prysznic – 2 szt.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że wymienione we wniosku wydatki, poniesione przez Wnioskodawczynię na adaptację holu pod budowę nowej łazienki stanowią zarówno wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego, jak i jego wyposażenie, odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni (m.in. schorzenia narządów ruchu).

Wydatki poniesione na wykonanie nowej łazienki ułatwiają bowiem Wnioskodawczyni wykonywanie codziennych czynności życiowych. A zatem wydatki te spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy i mogą być odliczone przez Wnioskodawczynię od jej dochodu (nie od podatku) jako wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne, o ile spełnione zostaną pozostałe warunki, o których mowa wyżej, w tym należyte ich udokumentowanie. Powyższe wydatki podlegają odliczeniu tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione. (…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów


http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=428676&i_smpp_s_strona=3&i_smpp_s_pozycja=23&i_smpp_s_stron=100
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBII/1/4511-240/15/MZ
Data
2015.06.16
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Podstawa obliczenia i wysokość podatku --> Ustalenie podstawy opodatkowania
Słowa kluczowe
adaptacja
cele rehabilitacyjne
lokal mieszkalny
niepełnosprawność
odliczenie od dochodu
podatek dochodowy od osób fizycznych
ulga rehabilitacyjna
wydatek
wydatki na rehabilitację
zeznanie roczne
Istota interpretacji
Czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawczyni, będąca osobą niepełnosprawną może odliczyć od dochodu wydatki poniesione na budowę nowej łazienki?
Treść dokumentu
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 16 marca 2015 r. (data wpływu do Biura – 17 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 marca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną o znacznym stopniu niepełnosprawności; posiada orzeczenie na stałe z grudnia 2012 r., ponowione w listopadzie 2014 r., również na stałe. Wnioskodawczyni jest obarczona wieloma chorobami, które pogłębiają jej inwalidztwo.
Choroby Wnioskodawczyni to:
1. Stan po amputacji kończyny dolnej prawej na wysokości uda z powodu krytycznego niedokrwienia w 2007 r. (Wnioskodawczyni porusza się na wózku).
2. Reumatoidalne zapalenie stawów z zajęciem stawów barkowych, nadgarstków, kolana, stawu skokowego od 1992 r.
3. Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa.
4. Dyskopatia L4-S1 C5-C6.
5. Skolioza Th/L.
6. Uszkodzenie mięśnia podłopatkowego w stawie barkowym prawym.
7. Artroza stawów barkowych.
8. Stan po operacji zespołu cieśni nadgarstków – lewy w 1994 r., prawy w 2006 r.
9. Nadciśnienie tętnicze.
10. Choroba niedokrwienna serca.
11. Miażdżyca.
Mąż Wnioskodawczyni jest po kilku koronografiach tętnic do serca, tętnic szyjnych, po by passach i wstawianych stentach.
Wnioskodawczyni mieszka w domu dwupoziomowym, gdzie łazienka była na dolnym poziomie, pozostałe pomieszczenia jak kuchnia, sypialnia, pokój dzienny znajdują się na wyższym poziomie. Do 2014 r. mąż zwoził Wnioskodawczynię na wózku po schodach do kąpania i innych potrzeb. Stan zdrowia męża pogorszył się i dlatego koniecznym było dla Wnioskodawczyni zbudować łazienkę na wyższym poziomie. W związku z powyższym Wnioskodawczyni zwracała się do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie o dofinansowanie na adaptację innego pomieszczenia na łazienkę, otrzymała odpowiedź negatywną ze względu na brak środków. Po odmowie trzeba było wykonać łazienkę dla Wnioskodawczyni, tj. osoby niepełnosprawnej, za własne środki. W związku z tym Wnioskodawczyni zasięgała informacji we właściwym Urzędzie Skarbowym. Wnioskodawczyni została poinformowana aby skorzystała z porad Krajowej Informacji Podatkowej. Tam Wnioskodawczyni uzyskała wyjaśnienie, że są to indywidualne potrzeby w zależności od niepełnosprawności. Po przedstawieniu zakresu robót i wyposażenia łazienki Wnioskodawczyni uzyskała odpowiedź, że według interpretacji Krajowej Informacji Podatkowej, może odliczyć poniesione koszty. Wnioskodawczyni została ponadto poinformowana, że może wystąpić o wydanie interpretacji indywidualnej w powyższej sprawie.
Kosztorys przygotowany przez firmę budowlaną dla Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie na wykonanie i konieczne wyposażenie opiewał na kwotę 9.930 zł. Natomiast koszty poniesione przez Wnioskodawczynię i jej męża do odliczenia, to 6.600 zł. Robocizna nie została wliczona, gdyż wykonano łazienkę we własnym zakresie, Wnioskodawczyni odlicza tylko materiały i konieczne wyposażenie.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawczyni może odliczyć od podatku niżej wymienione koszty (wydatki) poniesione na adaptację innego pomieszczenia (holu) na łazienkę dla osoby niepełnosprawnej...
1. Materiały na wykonanie ścianki działowej z płyt regipsowych na stelażach, zagruntowanie, poszpachlowanie, pomalowanie, wstawienie drzwi.
2. Materiały na instalację elektryczną.
3. Materiały na instalację wodno-kanalizacyjną.
4. Płytki podłogowe i ścienne.
5. Geberit/muszla podwyższona ze spłuczką.
6. Umywalka z szafką.
7. Bateria umywalkowa i pod prysznic.
8. Krzesełko pod prysznic.
9. Kabina prysznicowa bez brodzika z drzwiami otwieranymi.
10. Uchwyty pod prysznic – 2 szt.
Wnioskodawczyni wskazała, że według jej wiedzy w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, szczególnie art. 26 ust. 7a pkt 1, nie precyzują dokładnie definicji „adaptacji” ani „wyposażenia”. Po uzyskanych informacjach Wnioskodawczyni uważa, że odliczyła tylko konieczne materiały i uważa, że postąpiła właściwie.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.
W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).
Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).
W myśl natomiast art. 26 ust. 13a ustawy wydatki na cele określone w ust. 1 (a więc również na cele rehabilitacyjne) podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.
Przy czym wskazać należy, iż przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy nie określa szczegółowo, jakie wydatki podlegają odliczeniu.
Rozpatrując czy wskazane we wniosku wydatki mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań (budynków mieszkalnych) stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy rozpocząć od ustalenia znaczenia użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i wyposażenie”.
Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.
Adaptacją mieszkania jest zatem przeróbka mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania (domu) – to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.
Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, wydane w 2012 r. i odnowione w 2014 r. Wnioskodawczyni jest po amputacji kończyny dolnej prawej na wysokości uda oraz po operacji zespołu cieśni obydwu nadgarstków. Cierpi również na: reumatoidalne zapalenie stawów z zajęciem stawów barkowych, nadgarstków, kolana, stawu skokowego; chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa; dyskopatię; skoliozę; uszkodzenie mięśnia podłopatkowego w stawie barkowym prawym; artrozę stawów barkowych; nadciśnienie tętnicze; chorobę niedokrwienną serca; miażdżycę. Wnioskodawczyni mieszka w domu dwupoziomowym, ma ograniczoną możliwość poruszania się i obecnie porusza się na wózku. Ze względu na pogorszenie się od 2014 r. stanu zdrowia męża Wnioskodawczyni, który do tej pory zwoził ją po schodach do łazienki, znajdującej się na dolnym poziomie domu, Wnioskodawczyni nie mogła już korzystać z kąpieli i toalety w dotychczasowej łazience. Zaistniała konieczność wykonania nowej łazienki na wyższym poziomie. W związku z tym Wnioskodawczyni dokonała adaptacji holu pod budowę tej łazienki z własnych środków finansowych.
W związku z przedmiotową przebudową Wnioskodawczyni poniosła wydatki na:
 materiały na wykonanie ścianki działowej z płyt regipsowych na stelażach, zagruntowanie, poszpachlowanie, pomalowanie, wstawienie drzwi;
 materiały na instalację elektryczną;
 materiały na instalację wodno-kanalizacyjną;
 płytki podłogowe i ścienne;
 geberit/muszlę podwyższoną ze spłuczką;
 umywalkę z szafką;
 baterię umywalkową i pod prysznic;
 krzesełko pod prysznic;
 kabinę prysznicową bez brodzika z drzwiami otwieranymi.
 uchwyty pod prysznic – 2 szt.
Mając na uwadze przedstawione okoliczności, stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że wymienione we wniosku wydatki, poniesione przez Wnioskodawczynię na adaptację holu pod budowę nowej łazienki stanowią zarówno wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego, jak i jego wyposażenie, odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni (m.in. schorzenia narządów ruchu). Wydatki poniesione na wykonanie nowej łazienki ułatwiają bowiem Wnioskodawczyni wykonywanie codziennych czynności życiowych. A zatem wydatki te spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy i mogą być odliczone przez Wnioskodawczynię od jej dochodu (nie od podatku) jako wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne, o ile spełnione zostaną pozostałe warunki, o których mowa wyżej, w tym należyte ich udokumentowanie. Powyższe wydatki podlegają odliczeniu tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.
W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.